ΔΡΑΜΑ.. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΑΣ.
ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΗΝ ΤV ΔΡΑΜΑΤΑ.. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΦΤΩΧΙΑ ΚΛΠ ΚΛΠ.
ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΡΑΔΕΙΟΦΩΝΟ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΠΛΑΣΑΡΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΦΤΩΧΟΣ, ΧΟΝΤΡΟΣ, ΑΤΥΧΟΣ, ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, ΗΜΙΤΕΛΗΣ.
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ FB ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΝΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ SΤATUS ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ "ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ" ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ Ο ΕΝΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. "
Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΚAΙ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΣ"
" ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥTΟ;"
"ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ"
"ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ"
"ΕΣΠΑΣΑ ΕΝΑ ΝΥΧΙ"
ΚΛΠ ΚΛΠ ΚΛΠ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!! ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΗΝ ΚΛΑΨΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜIΖΕΡΙΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΤΙ ΕΙΜΑΙ Κ ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ.
ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ. Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.
ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΟΛΟΙ ΚΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΙΣΟΥΝ.
ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ? ΓΙΑΤΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΠΤ? ΓΙΑΤΙ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΤΟΙΧΟΣ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΜΕ?
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ Η ΝΕΑ ΤΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ? ΑΝ ΚΑΤΙ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΝ? ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΗ ΜΑΥΡΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΜΕ?
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
99+1 Λόγοι που είμαστε Έλληνες!!
1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι.
2. Γιατί μπροστά στο ραβανί τι να μας πει το μιλφέιγ.
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες.
4. Γιατί "καμάκι" και "σουβλάκι" είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε.
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα "ορντέβρ".
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί!!!!!!!
7. Γιατί "λουλουδοπόλεμος" δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα.
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει αυτό.
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία "και αύριο μέρα είναι"
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις "λαδιές" μας τις κάνουμε με θράσος
16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη "με άδεια χέρια"
20. Γιατί η λέξη "κερνάω" υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει "καψούρα"
22. Γιατί βράζει το αίμα μας
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή
26. Γιατί δε "μασάμε" από 400 χρόνια σκλαβιάς
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα
30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο
31. Γιατί το "Αι Γενέαι Πάσαι" της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
37. Γιατί η συνταγή "αλά ελληνικά" είναι η πιο πετυχημένη
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά?πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και? πού να τρέχουμε τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο
44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!
46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια...
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο "δυνατό" ενώ των ξένων στο "αθόρυβο"
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε "αδελφέ" στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο
64. Γιατί ακόμα κι ο
Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα ( Καραθεοδωρή )
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε
66. Γιατί κάποτε "φωτίσαμε" ολόκληρο τον κόσμο
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας
75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ? τη σκοτίδα του βιτρώ
78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια
79. Γιατί ξέρουμε να "κλέβουμε" αλλά και να μην "καρφώνουμε" αυτόν που "κλέβει" στις εξετάσεις
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ
82. Γιατί είμαστε των άκρων
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: "Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!"
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.
97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν?
100. Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.
2. Γιατί μπροστά στο ραβανί τι να μας πει το μιλφέιγ.
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες.
4. Γιατί "καμάκι" και "σουβλάκι" είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε.
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα "ορντέβρ".
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί!!!!!!!
7. Γιατί "λουλουδοπόλεμος" δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα.
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει αυτό.
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία "και αύριο μέρα είναι"
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις "λαδιές" μας τις κάνουμε με θράσος
16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη "με άδεια χέρια"
20. Γιατί η λέξη "κερνάω" υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει "καψούρα"
22. Γιατί βράζει το αίμα μας
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή
26. Γιατί δε "μασάμε" από 400 χρόνια σκλαβιάς
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα
30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο
31. Γιατί το "Αι Γενέαι Πάσαι" της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
37. Γιατί η συνταγή "αλά ελληνικά" είναι η πιο πετυχημένη
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά?πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και? πού να τρέχουμε τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο
44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!
46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια...
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο "δυνατό" ενώ των ξένων στο "αθόρυβο"
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε "αδελφέ" στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο
64. Γιατί ακόμα κι ο
Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα ( Καραθεοδωρή )
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε
66. Γιατί κάποτε "φωτίσαμε" ολόκληρο τον κόσμο
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας
75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ? τη σκοτίδα του βιτρώ
78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια
79. Γιατί ξέρουμε να "κλέβουμε" αλλά και να μην "καρφώνουμε" αυτόν που "κλέβει" στις εξετάσεις
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ
82. Γιατί είμαστε των άκρων
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: "Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο!"
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους.
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά.
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά.
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα.
97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά.
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες.
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν?
100. Γιατί όταν φοράμε πέδιλα, δεν τα φοράμε με κάλτσες.
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1187: Ο σουλτάνος της Συρίας Σαλαντίν καταλαμβάνει την Ιερουσαλήμ, που την κατείχαν οι Σταυροφόροι.
1912: Οι Κρήτες βουλευτές γίνονται δεκτοί από την Ελληνική Βουλή, έπειτα από πολύμηνη προσπάθεια να μετάσχουν κι αυτοί στις εργασίες της, ώστε να επισπευτεί η ένωση της νήσου με την Ελλάδα.
1914: Ο Σπύρος Σπυρομίλιος κηρύσσει την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
1947: Η διεθνής ομοσπονδία αυτοκινήτου καθιερώνει αγώνες στην κατηγορία της Formula 1.
*
Γεννησεις
1869: «Μαχάτμα» (Μοχαντάς Καραμτσάντ) Γκάντι, ινδός ηγέτης.
1940: Παντελής Βούλγαρης, σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
1951: Στινγκ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γκόρντον Μάθιου Σάμνερ, άγγλος ρόκερ.
*
Θανατοι
322 π.Χ: Αριστοτέλης, έλληνας φιλόσοφος.
1988: Αλέξανδρος Ισηγόνης, σχεδιαστής του «Μίνι Κούπερ».
1998: Λιλή Ζωγράφου, συγγραφέας.
ΠΗΓΗ:www.sansimera.gr
1912: Οι Κρήτες βουλευτές γίνονται δεκτοί από την Ελληνική Βουλή, έπειτα από πολύμηνη προσπάθεια να μετάσχουν κι αυτοί στις εργασίες της, ώστε να επισπευτεί η ένωση της νήσου με την Ελλάδα.
1914: Ο Σπύρος Σπυρομίλιος κηρύσσει την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.
1947: Η διεθνής ομοσπονδία αυτοκινήτου καθιερώνει αγώνες στην κατηγορία της Formula 1.
*
Γεννησεις
1869: «Μαχάτμα» (Μοχαντάς Καραμτσάντ) Γκάντι, ινδός ηγέτης.
1940: Παντελής Βούλγαρης, σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
1951: Στινγκ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γκόρντον Μάθιου Σάμνερ, άγγλος ρόκερ.
*
Θανατοι
322 π.Χ: Αριστοτέλης, έλληνας φιλόσοφος.
1988: Αλέξανδρος Ισηγόνης, σχεδιαστής του «Μίνι Κούπερ».
1998: Λιλή Ζωγράφου, συγγραφέας.
ΠΗΓΗ:www.sansimera.gr
should i stay or should i go??? ποτε ειναι η στιγμη που κλεινεις την πορτα;;
ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ. ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΑΚΡΗ ΔΕΝ ΒΓΑΖΕΙΣ. ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, Ο,ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ...
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΟΜΩΣ, ΤΙΠΟΤΑ. ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΑΝΑ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;; ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΤΠΤ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ Κ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ. ΑΔΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. "ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;"
"ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ;"
ΔΛΔ ΤΕΛΟΣ; ΩΧ! ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΚΙ ΑΛΛΟ!!¨"
ΓΥΝΑΙΚΕΣ!! ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΕΣΤΩ ΤΑ ΜΙΣΑ..
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ; ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΗ;
ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΠΙΣΩ;
ΚΑΠΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ, ΕΚΛΕΙΝΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ.
ΤΩΡΑ;;;
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΟΜΩΣ, ΤΙΠΟΤΑ. ΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΑΝΑ Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;; ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.. ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΤΠΤ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΤΗΣ Κ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ. ΑΔΕΞΟΔΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. "ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;"
"ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ;"
ΔΛΔ ΤΕΛΟΣ; ΩΧ! ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΚΙ ΑΛΛΟ!!¨"
ΓΥΝΑΙΚΕΣ!! ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΕΣΤΩ ΤΑ ΜΙΣΑ..
ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ; ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΗ;
ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΠΙΣΩ;
ΚΑΠΟΤΕ ΜΠΟΡΟΥΣΑ, ΕΚΛΕΙΝΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΤΥΠΟΥΣΑΝ.
ΤΩΡΑ;;;
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ...
ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ Κ ΟΧΙ, ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΕΣ Κ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ. ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Η ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΛΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΕΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ Κ ΑΥΤΕΣ...
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Οφθαλμαπάτες
Check out this SlideShare Presentation:
Οφθαλμαπάτες
View more presentations from pefkounar.
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
ΓΙΑ ΟΣΟ ΡΟΚ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΗ
ΜΟΥΤΖΟΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ
ΓΛΙΣΤΡΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣΟΥΝ..
ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ;;
ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;;;
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΜΕ;;;
ΣΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΚΡΥΦΑ
ΕΧΕΙΣ ΧΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ
ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ;;;
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΨΕΥΤΙΚΟΣ
Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ
ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΖΩΗ, ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ, ΣΚΕΤΗ
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΑΚΟΜΑ Ε;;
ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΤΟΥΝ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ, ΣΤΑ ΚΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ,
ΣΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ;;
ΜΕ ΤΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ;;
ΚΑΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΣΕ ΨΑΧΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΩΡΙΣΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΑΩ ΘΑ ΔΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΟΥΤΖΟΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ
ΓΛΙΣΤΡΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣΟΥΝ..
ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ;;
ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;;;
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΠΟΝΑΜΕ;;;
ΣΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΚΡΥΦΑ
ΕΧΕΙΣ ΧΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ
ΠΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ;;;
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΨΕΥΤΙΚΟΣ
Η ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ
ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ
ΖΩΗ, ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ, ΣΚΕΤΗ
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΑΚΟΜΑ Ε;;
ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΤΟΥΝ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΙΩΠΕΣ, ΣΤΑ ΚΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ,
ΣΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΩ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ;;
ΜΕ ΤΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ;;
ΚΑΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΣΕ ΨΑΧΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΩΡΙΣΚΩ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΝΑΩ ΘΑ ΔΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
Απίστευτα και όμως αληθινά
- Αν τσιρίζεις για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες, θα
δημιουργούσες
ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ!
- Αν κλάνεις συνεχώς επί 6 χρόνια και 9 μήνες, παράγεις αρκετό αέριο
για να φτιάξεις μία ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ!
- Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά!!!!
- Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την
ώρα.
- Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που
κάνουν σεξ όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση.
- Ο ποιο δυνατός μυς στο σώμα μας, είναι η γλώσσα.
- Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από
τους αριστερόχειρες.
- Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν
ζαλιστεί.
- Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες!
- Το γατόψαρο, έχει πάνω από 27,000 γευστικές απολήξεις.
- Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους.
Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου!
- Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
- Το αρσενικό «αλογάκι της Παναγιάς» δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο
το κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του. Έτσι το θηλυκό, τον
βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.
- Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...
- Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.
- Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.
- Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο
πηγη: http://www.gelio.gr
δημιουργούσες
ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μία κούπα καφέ!
- Αν κλάνεις συνεχώς επί 6 χρόνια και 9 μήνες, παράγεις αρκετό αέριο
για να φτιάξεις μία ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ!
- Ο οργασμός από ένα γουρούνι κρατάει 30 λεπτά!!!!
- Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την
ώρα.
- Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μοναδικά όντα στην γη που
κάνουν σεξ όχι μόνο για την αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση.
- Ο ποιο δυνατός μυς στο σώμα μας, είναι η γλώσσα.
- Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από
τους αριστερόχειρες.
- Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του, και να τραβήξει
30φορές το βάρος του, και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν
ζαλιστεί.
- Οι πολικές αρκούδες, είναι αριστερόχειρες!
- Το γατόψαρο, έχει πάνω από 27,000 γευστικές απολήξεις.
- Οι ψύλλοι μπορούν πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματός τους.
Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου!
- Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από
ασιτία.
- Το αρσενικό «αλογάκι της Παναγιάς» δεν μπορεί να εκσπερματώσει όσο
το κεφάλι του είναι συνδεμένο ακόμα με το σώμα του. Έτσι το θηλυκό, τον
βοηθάει την κατάλληλη στιγμή, αποκεφαλίζοντάς τον.
- Μερικά λιοντάρια, ζευγαρώνουν 50 φορές την ημέρα...
- Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους.
- Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλό της.
- Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο
πηγη: http://www.gelio.gr
20 Πράγματα που Αξίζει να Ξέρουμε για την Μπύρα
1. Η πρώτη Μπύρα παρασκευαστικέ από τους Βαβυλώνιους. Ήταν μάλιστα τόσο σοβαροί για την μπύρα τους που αν παρασκεύαζες μια κακή “φουρνιά” η τιμωρία ήταν ο πνιγμός σε ένα βαρέλι της.
2. Η μπύρα είναι κατασκευασμένη κατά μεγάλο μέρος από νερό. Το νερό κάθε περιοχής όμως είναι κατάλληλο για διαφορετικό είδος μπύρας. Το σκληρό μεταλλικό νερό της περιοχής του Δουβλίνου για παράδειγμα είναι τέλειο για την παρασκευή αφροζύμωτης σκούρας μπύρας (πχ. Guinness).
3. Στο μεσαίωνα το καθαρό νερό ήταν δυσκολόβρετο, πολλοί προτιμούσαν να ξεδιψάσουν με μπύρα γιατί το αλκοόλ την έκανε ασφαλέστερη.
4. Το μπουκάλι της μπύρας φυλάγεται όρθιο. Μειώνει την οξείδωση και πιθανότητα “μόλυνσης ” από το πώμα
5. Το 1814 στο Λονδίνο ένα βαρέλι μπύρας εξερράγη αρχίζοντας αλυσιδωτή αντίδραση με 3500 άλλα και προκαλώντας παλιρροϊκό κύμα μπύρας στους δρόμους του Λονδίνου. Δύο σπίτια γκρεμίστηκαν και 9 έχασαν τη ζωή τους
6. Cenosillicaphobia ονομάζεται ο παθολογικός φόβος του άδειου ποτηριού!
7. Οι Βίκινγκ πίστευαν πως στην Βαλχάλα τους περίμενε ένα κατσίκι που έκανε μπύρα αντί γάλα.. σε ατέλειωτη προμήθεια.
8. Οι προσκυνητές στο “Mayflower” σταμάτησαν στον Πλύμουθ αντί να συνεχίσουν για Βιρτζίνια γιατί έμειναν από μπύρα
9. Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ κράτησε 13χρόνια 10μήνες 19 μέρες 17ώρες και 32.5λεπτά. Στην κατάργησή της ο Ρούσβελτ είπε: Νομίζω πως το τι χρειάζεται τώρα η Αμερική είναι ένα ποτό
10. Πώς παρασκευάζεται η μπύρα: Πρώτα ζυμωμένο κριθάρι αναμιγνύεται με ζεστό νερό, από αυτό στραγγίζεται ο ζύθος, βράζεται ο ζύθος με λυκίσκο και τελικά προσθέτεται μαγιά και αφήνεται να ζυμωθεί.
11. Υπάρχουν 2 μεγάλες κατηγορίες μπύρας, Ales και Lagers (μετάφραση κανείς;) που καθορίζονται από την μαγιά
12. Η μαγιά χωρίζει τα ζάχαρα σε αιθανόλη (που προκαλεί μέθη) και διοξείδιο του άνθρακα (που προκαλεί τις μπουρμπουλήθρες)
13. Ένας από τους πολλούς τρόπους κατηγοριοποίησης της μπύρας είναι και η “υφή στο στόμα”
14. Ο Michael Jakson (συγγραφέας όχι ο τραγουδιστής) βοήθησε στην αναγέννηση της μπύρας το 70
15. Πως μεθάμε: Μετά την κατανάλωση μπύρας το αλκοόλ φτάνει στο στομάχι και λεπτό έντερο, από εκεί περνά στο αίμα και ταξιδεύει στον εγκέφαλο.
16. Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να επεξεργαστεί κάπου μια μπύρα την ώρα.
17. Το τρενάκι του αλκοόλ στον εγκέφαλο: Φτάνει πρώτα στον εγκεφαλικό φλοιό κάνοντας μας πιο ομιλητικούς και λιγότερο ανεσταλμένους. Συνεχίζει στον ιππόκαμπο και προκαλεί αυξημένα αισθήματα και απώλεια μνήμης. Συνεχίζει στην παρεγκεφαλίδα που ρυθμίζει την ισορροπία. Εάν φτάσει μέχρι το μυελό που ελέγχει αναπνοή και παλμό.. έχουμε σοβαρά προβλήματα
18. Είπε για την μπύρα: Frank Zappa – Δεν μπορείς να θεωρηθείς πραγματική χώρα εάν δεν έχεις μια μπύρα και μια αερογραμμή, σίγουρα βοηθά μια ποδοσφαιρική ομάδα και πυρηνικό οπλοστάσιο αλλά χρειάζεσαι τουλάχιστο μια μπύρα
19. Είπε για την μπύρα: Dave Berry – Δεν είναι όλα τα χημικά κακά, χωρίς οξυγόνο και υδρογόνο για παράδειγμα δεν θα είχαμε νερό, βασικό συστατικό της μπύρας
20. Είπε για την μπύρα: Homer Simpson – Εντάξει μυαλό.. δεν σου αρέσω και δεν μου αρέσεις – ας τελειώνουμε για να μπορώ να επιστρέψω στην αργή σου δολοφονία με μπύρα
Συμπληρώνουμε (μιας και δεν μας νοιάζουν ιδιαιτέρα τα αμερικάνικα)
* Χάνονται κάπου 92,800 λίτρα μπύρας ετησίως στα μουστάκια και γένια των μπυρόφιλων.
* Η πικράδα του αφρού, οφείλεται στο συνδυασμό αρωματικών ελαίων από το λυκίσκο και υπολειμμάτων πρωτεϊνών της μαγιάς – τα οποία σημειωτέον είναι από τις θρεπτικότερες πρωτεΐνες που υπάρχουν σε τρόφιμα!
* Η πρώτη »εξάδα» μπύρας παρασκευάσθηκε τη δεκαετία του 1940 από την Αμερικάνικη ζυθοποιεία Pabst. Μετά από πολυάριθμες μελέτες, η ζυθοποιεία αποφάνθηκε τελικώς ότι έξι τενεκεδάκια έχουν το ιδανικό βάρος για να μπορεί μία μέση νοικοκυρά να τα μεταφέρει από το κατάστημα στο σπίτι! Και έτσι εγένετο το six-pack!
ΠΗΓΗ:http://www.queuesquared.com/
2. Η μπύρα είναι κατασκευασμένη κατά μεγάλο μέρος από νερό. Το νερό κάθε περιοχής όμως είναι κατάλληλο για διαφορετικό είδος μπύρας. Το σκληρό μεταλλικό νερό της περιοχής του Δουβλίνου για παράδειγμα είναι τέλειο για την παρασκευή αφροζύμωτης σκούρας μπύρας (πχ. Guinness).
3. Στο μεσαίωνα το καθαρό νερό ήταν δυσκολόβρετο, πολλοί προτιμούσαν να ξεδιψάσουν με μπύρα γιατί το αλκοόλ την έκανε ασφαλέστερη.
4. Το μπουκάλι της μπύρας φυλάγεται όρθιο. Μειώνει την οξείδωση και πιθανότητα “μόλυνσης ” από το πώμα
5. Το 1814 στο Λονδίνο ένα βαρέλι μπύρας εξερράγη αρχίζοντας αλυσιδωτή αντίδραση με 3500 άλλα και προκαλώντας παλιρροϊκό κύμα μπύρας στους δρόμους του Λονδίνου. Δύο σπίτια γκρεμίστηκαν και 9 έχασαν τη ζωή τους
6. Cenosillicaphobia ονομάζεται ο παθολογικός φόβος του άδειου ποτηριού!
7. Οι Βίκινγκ πίστευαν πως στην Βαλχάλα τους περίμενε ένα κατσίκι που έκανε μπύρα αντί γάλα.. σε ατέλειωτη προμήθεια.
8. Οι προσκυνητές στο “Mayflower” σταμάτησαν στον Πλύμουθ αντί να συνεχίσουν για Βιρτζίνια γιατί έμειναν από μπύρα
9. Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ κράτησε 13χρόνια 10μήνες 19 μέρες 17ώρες και 32.5λεπτά. Στην κατάργησή της ο Ρούσβελτ είπε: Νομίζω πως το τι χρειάζεται τώρα η Αμερική είναι ένα ποτό
10. Πώς παρασκευάζεται η μπύρα: Πρώτα ζυμωμένο κριθάρι αναμιγνύεται με ζεστό νερό, από αυτό στραγγίζεται ο ζύθος, βράζεται ο ζύθος με λυκίσκο και τελικά προσθέτεται μαγιά και αφήνεται να ζυμωθεί.
11. Υπάρχουν 2 μεγάλες κατηγορίες μπύρας, Ales και Lagers (μετάφραση κανείς;) που καθορίζονται από την μαγιά
12. Η μαγιά χωρίζει τα ζάχαρα σε αιθανόλη (που προκαλεί μέθη) και διοξείδιο του άνθρακα (που προκαλεί τις μπουρμπουλήθρες)
13. Ένας από τους πολλούς τρόπους κατηγοριοποίησης της μπύρας είναι και η “υφή στο στόμα”
14. Ο Michael Jakson (συγγραφέας όχι ο τραγουδιστής) βοήθησε στην αναγέννηση της μπύρας το 70
15. Πως μεθάμε: Μετά την κατανάλωση μπύρας το αλκοόλ φτάνει στο στομάχι και λεπτό έντερο, από εκεί περνά στο αίμα και ταξιδεύει στον εγκέφαλο.
16. Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να επεξεργαστεί κάπου μια μπύρα την ώρα.
17. Το τρενάκι του αλκοόλ στον εγκέφαλο: Φτάνει πρώτα στον εγκεφαλικό φλοιό κάνοντας μας πιο ομιλητικούς και λιγότερο ανεσταλμένους. Συνεχίζει στον ιππόκαμπο και προκαλεί αυξημένα αισθήματα και απώλεια μνήμης. Συνεχίζει στην παρεγκεφαλίδα που ρυθμίζει την ισορροπία. Εάν φτάσει μέχρι το μυελό που ελέγχει αναπνοή και παλμό.. έχουμε σοβαρά προβλήματα
18. Είπε για την μπύρα: Frank Zappa – Δεν μπορείς να θεωρηθείς πραγματική χώρα εάν δεν έχεις μια μπύρα και μια αερογραμμή, σίγουρα βοηθά μια ποδοσφαιρική ομάδα και πυρηνικό οπλοστάσιο αλλά χρειάζεσαι τουλάχιστο μια μπύρα
19. Είπε για την μπύρα: Dave Berry – Δεν είναι όλα τα χημικά κακά, χωρίς οξυγόνο και υδρογόνο για παράδειγμα δεν θα είχαμε νερό, βασικό συστατικό της μπύρας
20. Είπε για την μπύρα: Homer Simpson – Εντάξει μυαλό.. δεν σου αρέσω και δεν μου αρέσεις – ας τελειώνουμε για να μπορώ να επιστρέψω στην αργή σου δολοφονία με μπύρα
Συμπληρώνουμε (μιας και δεν μας νοιάζουν ιδιαιτέρα τα αμερικάνικα)
* Χάνονται κάπου 92,800 λίτρα μπύρας ετησίως στα μουστάκια και γένια των μπυρόφιλων.
* Η πικράδα του αφρού, οφείλεται στο συνδυασμό αρωματικών ελαίων από το λυκίσκο και υπολειμμάτων πρωτεϊνών της μαγιάς – τα οποία σημειωτέον είναι από τις θρεπτικότερες πρωτεΐνες που υπάρχουν σε τρόφιμα!
* Η πρώτη »εξάδα» μπύρας παρασκευάσθηκε τη δεκαετία του 1940 από την Αμερικάνικη ζυθοποιεία Pabst. Μετά από πολυάριθμες μελέτες, η ζυθοποιεία αποφάνθηκε τελικώς ότι έξι τενεκεδάκια έχουν το ιδανικό βάρος για να μπορεί μία μέση νοικοκυρά να τα μεταφέρει από το κατάστημα στο σπίτι! Και έτσι εγένετο το six-pack!
ΠΗΓΗ:http://www.queuesquared.com/
ΦΡΑΠΕΕΕΕΕ!!! 6 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ!!
Η δημιουργία του φραπέ ήταν τυχαία: Κατά την διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης στη Θεσσαλονίκη το 1957, ο αντιπρόσωπος μεγάλης ελβετικής εταιρίας στην Ελλάδα παρουσίαζε ένα νέο προϊόν για παιδιά, ένα σοκολατούχο ρόφημα που παρασκευαζόταν στιγμιαία αναμιγνύοντάς το με γάλα και χτυπώντας το με σέικερ. Ο υπάλληλος του αντιπροσώπου συνήθιζε να πίνει στιγμιαίο καφέ. Σε ένα διάλειμμα που έκανε κατά την διάρκεια της έκθεσης θέλησε να πιει καφέ αλλά επειδή δεν έβρισκε ζεστό νερό, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει το σέικερ για να φτιάξει τον καφέ του με κρύο νερό. Έβαλε καφέ, ζάχαρη και νερό, τα κούνησε και δημιούργησε τον πρώτο καφέ φραπέ της ιστορίας. Μετά από χρόνια δήλωνε ότι δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει πως ένα απλό πείραμα τον οδήγησε στην εφεύρεση του διασημότερου ροφήματος στην Ελλάδα
Ο φραπές δεν παχαίνει: O φραπές δεν έχει θερμίδες (για κάθε κουταλάκι ζάχαρη, υπολογίστε 20 θερμίδες και για κάθε μερίδα γάλακτος, 30 θερμίδες).
Η καφεΐνη βοηθάει στην κυτταρίτιδα: Ο φραπές που πίνετε σαφώς δεν βοηθάει! Αντιθέτως δημιουργεί κατακράτηση υγρών. Η καφεΐνη από την άλλη είναι μια διαφορετική υπόθεση. Αποτελεί βασικό συστατικό των αντικυτταριτιδικών κρεμών και (σε συνδυασμό με άλλα συστατικά) αποδίδει.
Ο φραπές είναι εθιστικός :Η καφεΐνη που περιέχεται μέσα στον καφέ, το τσάι και ορισμένα αναψυκτικά όπως η κόκα κόλα και άλλα, προκαλεί εθισμό. Είναι διεγερτικό φάρμακο με αποτέλεσμα να αυξάνει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Σε χαμηλά επίπεδα μέσα στο αίμα έχει θετικά αποτελέσματα, σε ψηλότερα όμως έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Η λέξη frappé είναι γαλλική: Σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος. Ως ξένη λέξη κανονικά δεν κλίνεται (το φραπέ). Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες γαλλικές λέξεις που έχουμε δανειστεί και παραμένουν άκλιτες, στην ονομαστική επικράτησε να αποκτάει κατάληξη και να κλίνεται (ο φραπές, του φραπέ, οι φραπέδες κλπ.), κυρίως στην καθομιλουμένη.
Ο φραπές είναι καθαρά ελληνικός: Το προϊόν λανσαρίστηκε και έγινε επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και καταναλώνεται όλο τον χρόνο. Από τη δεκαετία του '90 είναι το υπ' αριθμόν ένα ρόφημα και στην Κύπρο, όπου συνήθως σερβίρεται αδύνατος, χωρίς πολύ καφέ.
Εκτός Ελλάδας, ο καφές frappé μπορεί να βρεθεί σε όλες τις επίσημες ελληνικές υπηρεσίες και ελληνικές μόνιμες αντιπροσωπείες στο εξωτερικό, σε όλα τα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία καθώς και σε εκείνα των οποίων τα πληρώματα είναι Έλληνες. Επίσης στα αεροπλάνα των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών και ξένων που προσεγγίζουν ελληνικά αεροδρόμια, καθώς και σε όλα τα «στέκια» των Ελλήνων του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σε αρκετά σουπερμάρκετ της Γερμανίας, ενώ ένα παρόμοιο ρόφημα με την ονομασία Frappucino σερβίρεται σε επιλεγμένα σημεία. Φραπές έχει βρεθεί να προσφέρεται στο Βουκουρέστι, στην Ισπανία , όπως και στο Όσλο της Νορβηγίας. Αρκετοί καταστηματάρχες στο κέντρο της Κωνσταντινούπολη έχουν πάντα διαθέσιμο φραπέ για τους Έλληνες τουρίστες-πελάτες τους. Είναι πολύ δημοφιλής σε τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα, ορισμένοι εκ των οποίων, τον αναμειγνύουν με διάφορες χαρακτηριστικές ελληνικές γεύσεις, όπως π.χ. με ούζο.
Ο φραπές πίνεται επίσης σε μικρές ποσότητες στην Ταϊλάνδη, στην Μαλαισία, ενώ τα τελευταία χρόνια οι βαλκάνιοι μετανάστες στην Ελλάδα τον μετέφεραν στις πατρίδες τους, αλλά χωρίς μεγάλη διάδοση και με διαφορές (π.χ. στη Βουλγαρία πολλές φορές χρησιμοποιείται κόκα-κόλα αντί νερού, ενώ στη Σερβία προστίθεται πάντα παγωτό). Εισήχθη πριν κάποια χρόνια και σε άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία, όμως δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Χαρακτηριστικό ίσως της εξάπλωσής του είναι το γεγονός πως βρέθηκε να προσφέρεται, διαφημιζόμενος μάλιστα στα Ελληνικά, ως και σε όαση ερήμου στην Τυνησία.
ΠΗΓΗ:http://www.enallaxnews.gr/
Ο φραπές δεν παχαίνει: O φραπές δεν έχει θερμίδες (για κάθε κουταλάκι ζάχαρη, υπολογίστε 20 θερμίδες και για κάθε μερίδα γάλακτος, 30 θερμίδες).
Η καφεΐνη βοηθάει στην κυτταρίτιδα: Ο φραπές που πίνετε σαφώς δεν βοηθάει! Αντιθέτως δημιουργεί κατακράτηση υγρών. Η καφεΐνη από την άλλη είναι μια διαφορετική υπόθεση. Αποτελεί βασικό συστατικό των αντικυτταριτιδικών κρεμών και (σε συνδυασμό με άλλα συστατικά) αποδίδει.
Ο φραπές είναι εθιστικός :Η καφεΐνη που περιέχεται μέσα στον καφέ, το τσάι και ορισμένα αναψυκτικά όπως η κόκα κόλα και άλλα, προκαλεί εθισμό. Είναι διεγερτικό φάρμακο με αποτέλεσμα να αυξάνει τη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Σε χαμηλά επίπεδα μέσα στο αίμα έχει θετικά αποτελέσματα, σε ψηλότερα όμως έχει αρνητικές επιπτώσεις.
Η λέξη frappé είναι γαλλική: Σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος. Ως ξένη λέξη κανονικά δεν κλίνεται (το φραπέ). Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες γαλλικές λέξεις που έχουμε δανειστεί και παραμένουν άκλιτες, στην ονομαστική επικράτησε να αποκτάει κατάληξη και να κλίνεται (ο φραπές, του φραπέ, οι φραπέδες κλπ.), κυρίως στην καθομιλουμένη.
Ο φραπές είναι καθαρά ελληνικός: Το προϊόν λανσαρίστηκε και έγινε επιτυχία σε όλη την Ελλάδα και καταναλώνεται όλο τον χρόνο. Από τη δεκαετία του '90 είναι το υπ' αριθμόν ένα ρόφημα και στην Κύπρο, όπου συνήθως σερβίρεται αδύνατος, χωρίς πολύ καφέ.
Εκτός Ελλάδας, ο καφές frappé μπορεί να βρεθεί σε όλες τις επίσημες ελληνικές υπηρεσίες και ελληνικές μόνιμες αντιπροσωπείες στο εξωτερικό, σε όλα τα υπό ελληνική σημαία εμπορικά πλοία καθώς και σε εκείνα των οποίων τα πληρώματα είναι Έλληνες. Επίσης στα αεροπλάνα των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών και ξένων που προσεγγίζουν ελληνικά αεροδρόμια, καθώς και σε όλα τα «στέκια» των Ελλήνων του εξωτερικού. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σε αρκετά σουπερμάρκετ της Γερμανίας, ενώ ένα παρόμοιο ρόφημα με την ονομασία Frappucino σερβίρεται σε επιλεγμένα σημεία. Φραπές έχει βρεθεί να προσφέρεται στο Βουκουρέστι, στην Ισπανία , όπως και στο Όσλο της Νορβηγίας. Αρκετοί καταστηματάρχες στο κέντρο της Κωνσταντινούπολη έχουν πάντα διαθέσιμο φραπέ για τους Έλληνες τουρίστες-πελάτες τους. Είναι πολύ δημοφιλής σε τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα, ορισμένοι εκ των οποίων, τον αναμειγνύουν με διάφορες χαρακτηριστικές ελληνικές γεύσεις, όπως π.χ. με ούζο.
Ο φραπές πίνεται επίσης σε μικρές ποσότητες στην Ταϊλάνδη, στην Μαλαισία, ενώ τα τελευταία χρόνια οι βαλκάνιοι μετανάστες στην Ελλάδα τον μετέφεραν στις πατρίδες τους, αλλά χωρίς μεγάλη διάδοση και με διαφορές (π.χ. στη Βουλγαρία πολλές φορές χρησιμοποιείται κόκα-κόλα αντί νερού, ενώ στη Σερβία προστίθεται πάντα παγωτό). Εισήχθη πριν κάποια χρόνια και σε άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία, όμως δεν είχε μεγάλη επιτυχία. Χαρακτηριστικό ίσως της εξάπλωσής του είναι το γεγονός πως βρέθηκε να προσφέρεται, διαφημιζόμενος μάλιστα στα Ελληνικά, ως και σε όαση ερήμου στην Τυνησία.
ΠΗΓΗ:http://www.enallaxnews.gr/
7 Πράγματα που δεν ξέρουμε για τα όνειρα...
1. Ξεχνάμε το 90% των ονείρων
Πόσες φορές δεν έχει τύχει στον κάθε έναν από εμάς να μη μπορεί να θυμηθεί το όνειρο που είδε το προηγούμενο βράδυ; Στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος βλέπει πολλά όνειρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά μπορεί να συγκρατήσει στη μνήμη του μόνο το10% από όλα εκείνα που «βίωσε» στα όνειρα του. Άλλες φορές δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε καθόλου την «υπόθεση» ενός ονείρου, ενώ τις περισσότερες έχουμε κενά μνήμης και μπορούμε να θυμηθούμε μόνο ένα μέρος του ονείρου. Βέβαια, αν για κάποιο λόγο ξυπνήσουμε την ώρα που είμαστε στο στάδιο REM, τότε μπορούμε να θυμηθούμε το όνειρο που μόλις είδαμε από ότι αν ξυπνούσαμε μετά από πολλή ώρα.
2. Τα όνειρα προλαμβάνουν τις ψυχώσεις
Είχε γίνει πρόσφατα μία έρευνα όπου οι επιστήμονες είχαν ως αντικείμενο μελέτης κάποιους μαθητές. Κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, παρακολουθούσαν τα διαγράμματα και ενώ τους άφηναν να ολοκληρώσουν ένα οκτάωρο ύπνου, τους ξυπνούσαν κάθε φορά που άρχιζαν να ονειρεύονται. Μέσα σε τρεις μόνο ημέρες, παρατηρήθηκε ότι...... όλοι οι μαθητές παρουσίαζαν δυσκολία στη συγκέντρωση, είχαν εκνευρισμό ενώ κάποιοι είχαν παραισθήσεις και εμφάνιζαν σημάδια ψυχασθένειας. Όταν όμως τους επιτράπηκε να ολοκληρώσουν χωρίς καμία διακοπή το στάδιο του ύπνου REM, χωρίς να εμποδίσουν τη φυσιολογική ροή των ονείρων τους, η ψυχολογική τους κατάσταση επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.
3. Δεν μπορούμε να ονειρευτούμε το άγνωστο
Στα περισσότερα όνειρα μας, συμμετέχουν δεκάδες άγνωστοι και «κομπάρσοι» που δεν μας θυμίζουν τίποτα τα πρόσωπα τους. Κι όμως, είναι αδύνατο το μυαλό μας να μπορέσει να δημιουργήσει έναν άνθρωπο από το τίποτα. Στην πραγματικότητα, όλοι οι φαινομενικά άγνωστοι που παρουσιάζονται στα όνειρα μας, είναι πραγματικοί και είναι άτομα που τυχόν έχουμε δει κάποια στιγμή κι έχουμε ξεχάσει. Ο μανιακός δολοφόνος που μας κυνηγάει μπορεί, πολύ απλά, να είναι ο υπάλληλος του βενζινάδικου που πήγαινε ο πατέρας μας όταν ήμασταν μικροί. Είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που έχουμε έρθει σε επαφή και δεν τους έχουμε δώσει ιδιαίτερη σημασία, που είναι λογικό να τους επιλέγει «έτοιμους» το υποσυνείδητο μας για να μας τους πλασάρει με άλλη αμφίεση και ιδιότητα.
4. Οι τυφλοί ονειρεύονται
Μια απορία που μπορεί να έχει κανείς είναι αν εκείνοι που είναι τυφλοί μπορούν να βλέπουν όνειρα, αφού είναι μια «οπτική» εμπειρία. Εκείνοι που έχασαν το φως τους κάποια στιγμή στη ζωή τους μπορούν να ονειρεύονται εικόνες, ενώ οι εκ γενετής τυφλοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ονειρεύονται καθόλου. Απλά η όραση αντικαθίσταται από τις υπόλοιπες αισθήσεις, όπως την ακοή, την όσφρηση ακόμα και το συναίσθημα και την αφή. Ακόμα κι αν στους υπόλοιπους φαίνεται απίστευτο, βιώνουν το όνειρο όχι με εικόνες, αλλά με ήχους, έντονα συναισθήματα, οσμές και την ψευδαίσθηση της αφής.
5. Τα όνειρα παραλύουν το σώμα
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται το σώμα μας είναι φαινομενικά παράλυτο όταν ονειρευόμαστε. Αυτό συμβαίνει για να μην αναπαριστούμε τις κινήσεις που βιώνουμε κατά τη διάρκεια των ονείρων μας και οφείλεται σε μια ορμόνη που βοηθάει το σώμα μας να καλμάρει και να χαλαρώσει όσο κοιμόμαστε, με αποτέλεσμα να «παραλύει» τα άκρα και τους μύες μας.
6. Δεν είναι όλα τα όνειρα έγχρωμα
Υπάρχει ένα ποσοστό 12% που ονειρεύεται εξολοκλήρου σε άσπρο και μαύρο. Δεν είναι γνωστό γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά το φόντο δεν αλλάζει τη θεματολογία των ονείρων. Όλοι μας ονειρευόμαστε τα κλασικά σενάρια που σχετίζονται με τις σεξουαλικές μας εμπειρίες, την πτώση και την καταδίωξη, το θάνατο κάποιου αγαπημένου μας προσώπου και τα ατυχήματα. Το μόνο που αλλάζει είναι τα χρώματα και δεν έχει διαπιστωθεί εάν τα έγχρωμα όνειρα είναι απαραίτητα πιο ζωηρά και αληθοφανή από τα μονόχρωμα.
7. Αν κόψεις το τσιγάρο θα έχεις εφιάλτες
Εκείνοι που προσπαθούν να κόψουν μια εξάρτηση, όπως είναι το τσιγάρο, βλέπουν πιο έντονα και συναισθηματικά φορτισμένα όνειρα από τους υπόλοιπους. Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, οι πρώην καπνιστές ονειρεύονται ότι κάνουν ένα τσιγάρο και νιώθουν ενοχές και πανικό. Αυτά τα όνειρα είναι μια παρενέργεια λόγω της έλλειψης της νικοτίνης από τον οργανισμό, που φυσικά δεν υπήρχε όταν εκείνοι κάπνιζαν κανονικά και είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα σε όσους παλεύουν να κόψουν μια κακή συνήθεια.
πηγη: http://www.supa.gr/
Πόσες φορές δεν έχει τύχει στον κάθε έναν από εμάς να μη μπορεί να θυμηθεί το όνειρο που είδε το προηγούμενο βράδυ; Στην πραγματικότητα κάθε άνθρωπος βλέπει πολλά όνειρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, αλλά μπορεί να συγκρατήσει στη μνήμη του μόνο το10% από όλα εκείνα που «βίωσε» στα όνειρα του. Άλλες φορές δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε καθόλου την «υπόθεση» ενός ονείρου, ενώ τις περισσότερες έχουμε κενά μνήμης και μπορούμε να θυμηθούμε μόνο ένα μέρος του ονείρου. Βέβαια, αν για κάποιο λόγο ξυπνήσουμε την ώρα που είμαστε στο στάδιο REM, τότε μπορούμε να θυμηθούμε το όνειρο που μόλις είδαμε από ότι αν ξυπνούσαμε μετά από πολλή ώρα.
2. Τα όνειρα προλαμβάνουν τις ψυχώσεις
Είχε γίνει πρόσφατα μία έρευνα όπου οι επιστήμονες είχαν ως αντικείμενο μελέτης κάποιους μαθητές. Κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, παρακολουθούσαν τα διαγράμματα και ενώ τους άφηναν να ολοκληρώσουν ένα οκτάωρο ύπνου, τους ξυπνούσαν κάθε φορά που άρχιζαν να ονειρεύονται. Μέσα σε τρεις μόνο ημέρες, παρατηρήθηκε ότι...... όλοι οι μαθητές παρουσίαζαν δυσκολία στη συγκέντρωση, είχαν εκνευρισμό ενώ κάποιοι είχαν παραισθήσεις και εμφάνιζαν σημάδια ψυχασθένειας. Όταν όμως τους επιτράπηκε να ολοκληρώσουν χωρίς καμία διακοπή το στάδιο του ύπνου REM, χωρίς να εμποδίσουν τη φυσιολογική ροή των ονείρων τους, η ψυχολογική τους κατάσταση επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.
3. Δεν μπορούμε να ονειρευτούμε το άγνωστο
Στα περισσότερα όνειρα μας, συμμετέχουν δεκάδες άγνωστοι και «κομπάρσοι» που δεν μας θυμίζουν τίποτα τα πρόσωπα τους. Κι όμως, είναι αδύνατο το μυαλό μας να μπορέσει να δημιουργήσει έναν άνθρωπο από το τίποτα. Στην πραγματικότητα, όλοι οι φαινομενικά άγνωστοι που παρουσιάζονται στα όνειρα μας, είναι πραγματικοί και είναι άτομα που τυχόν έχουμε δει κάποια στιγμή κι έχουμε ξεχάσει. Ο μανιακός δολοφόνος που μας κυνηγάει μπορεί, πολύ απλά, να είναι ο υπάλληλος του βενζινάδικου που πήγαινε ο πατέρας μας όταν ήμασταν μικροί. Είναι τόσοι πολλοί οι άνθρωποι που έχουμε έρθει σε επαφή και δεν τους έχουμε δώσει ιδιαίτερη σημασία, που είναι λογικό να τους επιλέγει «έτοιμους» το υποσυνείδητο μας για να μας τους πλασάρει με άλλη αμφίεση και ιδιότητα.
4. Οι τυφλοί ονειρεύονται
Μια απορία που μπορεί να έχει κανείς είναι αν εκείνοι που είναι τυφλοί μπορούν να βλέπουν όνειρα, αφού είναι μια «οπτική» εμπειρία. Εκείνοι που έχασαν το φως τους κάποια στιγμή στη ζωή τους μπορούν να ονειρεύονται εικόνες, ενώ οι εκ γενετής τυφλοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ονειρεύονται καθόλου. Απλά η όραση αντικαθίσταται από τις υπόλοιπες αισθήσεις, όπως την ακοή, την όσφρηση ακόμα και το συναίσθημα και την αφή. Ακόμα κι αν στους υπόλοιπους φαίνεται απίστευτο, βιώνουν το όνειρο όχι με εικόνες, αλλά με ήχους, έντονα συναισθήματα, οσμές και την ψευδαίσθηση της αφής.
5. Τα όνειρα παραλύουν το σώμα
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται το σώμα μας είναι φαινομενικά παράλυτο όταν ονειρευόμαστε. Αυτό συμβαίνει για να μην αναπαριστούμε τις κινήσεις που βιώνουμε κατά τη διάρκεια των ονείρων μας και οφείλεται σε μια ορμόνη που βοηθάει το σώμα μας να καλμάρει και να χαλαρώσει όσο κοιμόμαστε, με αποτέλεσμα να «παραλύει» τα άκρα και τους μύες μας.
6. Δεν είναι όλα τα όνειρα έγχρωμα
Υπάρχει ένα ποσοστό 12% που ονειρεύεται εξολοκλήρου σε άσπρο και μαύρο. Δεν είναι γνωστό γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά το φόντο δεν αλλάζει τη θεματολογία των ονείρων. Όλοι μας ονειρευόμαστε τα κλασικά σενάρια που σχετίζονται με τις σεξουαλικές μας εμπειρίες, την πτώση και την καταδίωξη, το θάνατο κάποιου αγαπημένου μας προσώπου και τα ατυχήματα. Το μόνο που αλλάζει είναι τα χρώματα και δεν έχει διαπιστωθεί εάν τα έγχρωμα όνειρα είναι απαραίτητα πιο ζωηρά και αληθοφανή από τα μονόχρωμα.
7. Αν κόψεις το τσιγάρο θα έχεις εφιάλτες
Εκείνοι που προσπαθούν να κόψουν μια εξάρτηση, όπως είναι το τσιγάρο, βλέπουν πιο έντονα και συναισθηματικά φορτισμένα όνειρα από τους υπόλοιπους. Σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, οι πρώην καπνιστές ονειρεύονται ότι κάνουν ένα τσιγάρο και νιώθουν ενοχές και πανικό. Αυτά τα όνειρα είναι μια παρενέργεια λόγω της έλλειψης της νικοτίνης από τον οργανισμό, που φυσικά δεν υπήρχε όταν εκείνοι κάπνιζαν κανονικά και είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα σε όσους παλεύουν να κόψουν μια κακή συνήθεια.
πηγη: http://www.supa.gr/
Δεν το Ξερες;;;;;;;;
Δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε από τη μύτη και το στόμα ταυτόχρονα.
Μεταξύ Ιράν και Πακιστάν υπάρχει ένα κράτος που λέγεται Βελουχιστάν! Κανείς δεν το έχει ακουστά -και όμως υπάρχει.
Η ηρωίνη το 1898 ήταν φάρμακο για τον βήχα.
Η Pepsi Cola σαν εταιρεία έχει πτωχεύσει δύο φορές.
Ο Mell Plank ήταν η φωνή του Bugs Bunny, αλλά ήταν αλλεργικός στα καρότα!
Το "μαύρο κουτί" στα αεροπλάνα έχει χρώμα πορτοκαλί.
Δεν μπορούμε να φταρνιστούμε χωρίς να κλείσουμε τα μάτια μας.
Το ένα από τα πλοκάμια του χταποδιού είναι το... πέος του!
Ο μέσος άνδρας, σε όλη του την ζωή, παράγει 18 κιλά σπέρμα.
Τα μηριαία οστά στον άνθρωπο είναι πιο ανθεκτικά και από το τσιμέντο.
Το 98,5% του DNA του ανθρώπου είναι ίδιο με του χιμπαντζή.
H συγγραφέας του Harry Potter, J K Rowling, κερδίζει 10 δολάρια το δευτερόλεπτο (και ανεβαίνει...).
Ένα ανθρώπινο σώμα περιέχει 0,2mg χρυσού. (Για βάρος 70 kg).
Ένα κομμάτι χαρτί δεν μπορεί να διπλωθεί παραπάνω από 7 φορές. (Μμμ, για να δούμε)
Σύμφωνα με την Κομισιόν, το όριο φτώχειας είναι τα 22ευρώ την ημέρα. Ενώ ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι 18ευρώ ανά ημέρα. Δηλαδή 4 ευρώ χαμηλότερα από το όριο φτώχειας.
Τα φίδια Ανακόντα δεν σταματούν να μεγαλώνουν μέχρι να πεθάνουν.
O μέσος άνδρας βγάζει ένα κιλό γένια σε περίπου 30 χρόνια.
Εάν κόψεις το κεφάλι μίας κατσαρίδας, αυτή μπορεί να συνεχίσει να ζει για μέρες.
Η Coca Cola θα ήταν πράσινη, εάν δεν πρόσθεταν χρώμα μέσα της.
Οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν "σοφέρ", δηλ. θερμαστές (γαλλ. Chauffer = θερμαίνω) γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν.
Η βέρα φοριέται στο τέταρτο δάχτυλο (στον παράμεσο), γιατί τον παράμεσο διασχίζουν φλέβες που συνδέονται με την καρδιά.
Ο πιο ακριβός καφές του κόσμου, ο Kopi Luwak, φτιάχνεται από κόπρανα.
Το σαλάμι ήταν γνωστό στους Αρχαίους Έλληνες, όπως και διάφορα καπνιστά και κρέατα. Ακόμα και ο Όμηρος περιγράφει είδη αλλαντικών στην Οδύσσεια. Το σαλάμι πήρε το όνομά του από την Σαλαμίνα της Κύπρου, όπου παράχθηκε για πρώτη φορά.
Οι 4 κύκλοι της AUDI προέρχονται από την ένωση τεσσάρων εταιριών: Της Horch, της Audi, της Wanderer και της DKW.
Ο Γερμανός Ferry Porsche, το 1949 πλήρωσε ένα εκατομμύριο φράγκα, ώστε να αποφυλακίσει τον πατέρα του, Ferdinand Porsche (ιδρυτή της Porsche), που ήταν αιχμάλωτος των Γάλλων.
Tα αγγούρια είναι κατά 97% νερό.
WC σημαίνει Water Closet.
52 χιλιάδες αγγλικές λέξεις, είναι ελληνικές.
Οι δεξιόχειρες ζουν σύμφωνα με έρευνες κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες.
Το ηφαίστειο της Καλντέρας στην Σαντορίνη είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Έχει ύψος 300 μέτρα και διάμετρο 11 χιλιόμετρα.
Από όλες τις φυλές του κόσμου οι μόνες που δεν χρησιμοποιούν τη φωτιά είναι οι Adaman και οι Πυγμαίοι.
Το έμβλημα της ΒΜW είναι ένας έλικας αεροσκάφους.
H Coca Cola όταν ανακαλύφθηκε το 1886 προοριζόταν για φάρμακο εναντίον του πονοκεφάλου.
O ιδιοκτήτης της Αdidas και ο ιδιοκτήτης της Puma ήταν αδέρφια (τσακωμένα).
Το αεροδρόμιο Kansai στην Ιαπωνία είναι χτισμένο μέσα στην θάλασσα.
H μαμά του Χίτλερ πήγε να κάνει έκτρωση, αλλά ο γιατρός δεν την άφησε και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Αδόλφος.
Το Bacardi έχει σαν σύμβολό του την νυχτερίδα, γιατί τις νύχτες έμπαιναν στο αποστακτήριο παραγωγής του ποτού πάρα πολλές νυχτερίδες.
Το λάμα εάν σε συμπαθήσει μπορεί να σε φτύσει.
Ο Ειρηνικός ωκεανός απέκτησε το όνομά του από τον Μαγγελάνο, ο οποίος δεν συνάντησε καμία κακοκαιρία όσες φορές τον διέσχισε.
Η έρημος Ατακάμα στην Χιλή, είναι το πιο άνυδρο μέρος του πλανήτη. Bρέχει περίπου 1 χιλιοστό των χρόνο.
Κρεμλίνο στα ρωσικά σημαίνει φρούριο.
Οι Άγγελοι του Τσάρλι δεν κουβαλάνε μαζί τους όπλα.
Η Wall Street πήρε το όνομά της από έναν τοίχο ο οποίος κατασκευάστηκε με σκοπό να εμποδίζει τα γουρούνια από το να μπαίνουν στην πόλη.
Ο μικρότερος πίθηκος που υπάρχει είναι ο Cebuella pygmaea, ο οποίος έχει μήκος σώματος 13,6 εκατοστά με ουρά από 17 έως 23 εκατοστά. Το βάρος του είναι 120 γραμμάρια.
Η Αφροδίτη είναι ο μόνος πλανήτης που γυρίζει γύρω από τον εαυτό του με την φορά του ρολογιού.
Οι Ρώσοι ασφάλισαν την πτώση του διαστημικού σταθμού MIR με 200 εκατομμύρια δολάρια, σε περίπτωση που φτάνοντας στην γη, προκαλούσε ζημιές.
Το logo της Goodyear βγαίνει από τον φτεροπόδαρο αγγελιοφόρο θεό Ερμή.
Marlboro λεγόταν η οδός στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν το εργοστάσιο του Φίλιπ Μόρις.
Τις αναλογίες της Barbie τις έχει μία στις 100.000 γυναίκες, ενώ τις αναλογίες του Ken ένας στους 50 άντρες.
Στην αρχή, όλες οι ζώνες του καράτε ήταν άσπρες. Με τον καιρό όμως οι άσπρες ζώνες γίνονταν μαύρες (από την βρωμιά). Έτσι ο παλιός καρατέκα είχε μαύρη ζώνη.
H κλίμακα Scoville μετράει πόσο καυτερή είναι μία πιπεριά.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι οι έκτοι μεγαλύτεροι καταρράκτες στον κόσμο. Ο ψηλότερος καταρράκτης είναι ο Άνχελ στην Βενεζουέλα, με ύψος 979 μέτρα.
Τα νεύρα μας έχουν μήκος 70 χιλιόμετρα.
Ο Αντώνης Νικοπολίδης δικαιούται θέση δενδροκηπουρού στον Δήμο Κηφισιάς, λόγω κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την Εθνική Ελλάδος.
Το Marlboro το 1924 ξεκίνησε ως γυναικείο τσιγάρο με σλόγκαν ʽMild as Mayʼ (ελαφρύ σαν τον Μάη).
Ο λόγος που οι Μεξικανοί βάζουν μία φέτα λεμόνι στο στόμιο της μπύρας είναι, για να απωθούν τις μύγες.
Από που βγαίνει το ΙΚΕΑ; Από τα αρχικά: Του ιδιοκτήτη της ΙΚΕΑ Ingvar Kamprad, Ελμτάριντ (η φάρμα στην οποία μεγάλωσε ο Ingvar Kamprad) Αγκουναρίντ (το όνομα του χωριού του Ίνγκβαρ Κάμπραντ.
Το σήμα της Lamborghini είναι το ζώδιο του ιδρυτή της, Ferucio Lamborghini, ο ταύρος.
Μέχρι το 1664 η Νέα Υόρκη λεγόταν Νέο Άμστερνταμ.
Η ταχύτητα ενός σαλιγκαριού είναι 5 μέτρα/ώρα.
Ο Ferdinand Porsche (ιδρυτής της Porsche) γεννήθηκε το 1875 και ήταν φίλος του Χίτλερ.
Ο Bluetooth ήταν Δανός Βίκινγκ Βασιλιάς.
Ο Marlboro man Ντέιβιντ Μακλίν πέθανε από καρκίνο των πνευμόνων το 1995.
Στον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής, όταν οι Βόρειοι κατέλαβαν την πόλη των Νότιων, όπου ζούσε ο Τζακ Ντάνιελ, δεν πείραξαν καθόλου τον Τζακ, γιατί δεν ήθελαν να ξεμείνουν από ουίσκι.
Η ανόρθωση των τριχών (όταν κάνει κρύο) εμποδίζει την μεταφορά θερμότητας προς το περιβάλλον.
Ο Ian Hibbell, από τα πιο μεγάλα ονόματα στον χώρο της ποδηλασίας, είχε γυρίσει τα τελευταία 40 χρόνια όλο τον κόσμο με το ποδήλατό του. Από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα μέχρι την Ινδονησία. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2008 έπεσε θύμα ασυνείδητου οδηγού στην Εθνική οδό, στο ύψος της Βαρυμπόμπης. Ο άτυχος Βρετανός άφησε την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ Κηφισιάς.
Το ακρωνύμιο FBI σημαίνει Federal Bureau of Investigation.
Στον Βόρειο Πόλο δεν υπάρχει στεριά κάτω από τον πάγο.
Όταν ένα αυτοκίνητο κινείται με 80χλμ/ώρα, η μισή βενζίνη που ξοδεύει, χρησιμοποιείται, για να ξεπεράσει τις αεροδυναμικές αντιστάσεις.
Οι Κινέζοι γιορτάζουν τα γενέθλια τους κάθε 10 χρόνια.
H καμηλοπάρδαλη μπορεί να καθαρίσει τα αυτιά της με την μισού μέτρου γλώσσα της.
Στα Starbucks όταν παραγγέλνουμε ένα καφέ Venti σημαίνει ότι η ποσότητα που πέρνουμε είναι 20 ουγκιές. "Venti" = "Είκoσι".
Ο Charles Stewart Rolls ήταν ο πρώτος βρετανός που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ήταν 33 ετών (1910).
Το Paintball ανακαλύφθηκε το 1980 όταν από την Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ δημιούργήθηκε ένα πιστόλι που μάρκαρε τα δέντρα.
Στο στούντιο που δούλευε ο WALT DISNEY, υπήρχε ένα ποντίκι το οποίο δεν φοβόταν και συχνά εμφανιζόταν ζητόντας τροφή. Αυτό το ποντίκι έδωσε την ιδέα στον Γουόλτ Ντίσνεϊ για την δημιουργία του Μίκυ Μάους.
Ο Τζάκ Ντάνιελ ήταν συνέτερος με έναν ιεροκύρικα και έφτιαχναν μαζί ουίσκι. Ο ιεροκύρικας, πούλησε όλο του το μερίδιο στον Τζάκ, όταν ο Τζάκ ήταν 13ων .
Το 1867 οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από την Ρωσία για 7,2 εκατομμύρια δολάρια.
Οι ποντικοί ιδρώνουν μόνο από την ουρά τους.
Για να φτιαχτούν τα χαρτονομίσματα (ή αλλιώς τραπεζογραμμάτια) χρησιμοποιείται ειδικό χαρτί, το οποίο περιέχει ίνες από ρύζι, μετάξι, βαμβάκι και λινό.
To 1989 ένας αστεροειδής με διάμετρο 300μ και όνομα 4581 Asclepius πέρασε 700.000 χλμ. μακριά από την γη. Ο αστροειδής πέρασε από το σημείο που η γη βρισκόταν 6 ώρες πριν.
Τα γουρούνια δεν ιδρώνουν ποτέ.
πηγη:http://www.pame.gr
Μεταξύ Ιράν και Πακιστάν υπάρχει ένα κράτος που λέγεται Βελουχιστάν! Κανείς δεν το έχει ακουστά -και όμως υπάρχει.
Η ηρωίνη το 1898 ήταν φάρμακο για τον βήχα.
Η Pepsi Cola σαν εταιρεία έχει πτωχεύσει δύο φορές.
Ο Mell Plank ήταν η φωνή του Bugs Bunny, αλλά ήταν αλλεργικός στα καρότα!
Το "μαύρο κουτί" στα αεροπλάνα έχει χρώμα πορτοκαλί.
Δεν μπορούμε να φταρνιστούμε χωρίς να κλείσουμε τα μάτια μας.
Το ένα από τα πλοκάμια του χταποδιού είναι το... πέος του!
Ο μέσος άνδρας, σε όλη του την ζωή, παράγει 18 κιλά σπέρμα.
Τα μηριαία οστά στον άνθρωπο είναι πιο ανθεκτικά και από το τσιμέντο.
Το 98,5% του DNA του ανθρώπου είναι ίδιο με του χιμπαντζή.
H συγγραφέας του Harry Potter, J K Rowling, κερδίζει 10 δολάρια το δευτερόλεπτο (και ανεβαίνει...).
Ένα ανθρώπινο σώμα περιέχει 0,2mg χρυσού. (Για βάρος 70 kg).
Ένα κομμάτι χαρτί δεν μπορεί να διπλωθεί παραπάνω από 7 φορές. (Μμμ, για να δούμε)
Σύμφωνα με την Κομισιόν, το όριο φτώχειας είναι τα 22ευρώ την ημέρα. Ενώ ο βασικός μισθός στην Ελλάδα είναι 18ευρώ ανά ημέρα. Δηλαδή 4 ευρώ χαμηλότερα από το όριο φτώχειας.
Τα φίδια Ανακόντα δεν σταματούν να μεγαλώνουν μέχρι να πεθάνουν.
O μέσος άνδρας βγάζει ένα κιλό γένια σε περίπου 30 χρόνια.
Εάν κόψεις το κεφάλι μίας κατσαρίδας, αυτή μπορεί να συνεχίσει να ζει για μέρες.
Η Coca Cola θα ήταν πράσινη, εάν δεν πρόσθεταν χρώμα μέσα της.
Οι οδηγοί των πρώτων αυτοκινήτων ατμού ονομάστηκαν "σοφέρ", δηλ. θερμαστές (γαλλ. Chauffer = θερμαίνω) γιατί ζέσταιναν το νερό της μηχανής πριν ξεκινήσουν.
Η βέρα φοριέται στο τέταρτο δάχτυλο (στον παράμεσο), γιατί τον παράμεσο διασχίζουν φλέβες που συνδέονται με την καρδιά.
Ο πιο ακριβός καφές του κόσμου, ο Kopi Luwak, φτιάχνεται από κόπρανα.
Το σαλάμι ήταν γνωστό στους Αρχαίους Έλληνες, όπως και διάφορα καπνιστά και κρέατα. Ακόμα και ο Όμηρος περιγράφει είδη αλλαντικών στην Οδύσσεια. Το σαλάμι πήρε το όνομά του από την Σαλαμίνα της Κύπρου, όπου παράχθηκε για πρώτη φορά.
Οι 4 κύκλοι της AUDI προέρχονται από την ένωση τεσσάρων εταιριών: Της Horch, της Audi, της Wanderer και της DKW.
Ο Γερμανός Ferry Porsche, το 1949 πλήρωσε ένα εκατομμύριο φράγκα, ώστε να αποφυλακίσει τον πατέρα του, Ferdinand Porsche (ιδρυτή της Porsche), που ήταν αιχμάλωτος των Γάλλων.
Tα αγγούρια είναι κατά 97% νερό.
WC σημαίνει Water Closet.
52 χιλιάδες αγγλικές λέξεις, είναι ελληνικές.
Οι δεξιόχειρες ζουν σύμφωνα με έρευνες κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες.
Το ηφαίστειο της Καλντέρας στην Σαντορίνη είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Έχει ύψος 300 μέτρα και διάμετρο 11 χιλιόμετρα.
Από όλες τις φυλές του κόσμου οι μόνες που δεν χρησιμοποιούν τη φωτιά είναι οι Adaman και οι Πυγμαίοι.
Το έμβλημα της ΒΜW είναι ένας έλικας αεροσκάφους.
H Coca Cola όταν ανακαλύφθηκε το 1886 προοριζόταν για φάρμακο εναντίον του πονοκεφάλου.
O ιδιοκτήτης της Αdidas και ο ιδιοκτήτης της Puma ήταν αδέρφια (τσακωμένα).
Το αεροδρόμιο Kansai στην Ιαπωνία είναι χτισμένο μέσα στην θάλασσα.
H μαμά του Χίτλερ πήγε να κάνει έκτρωση, αλλά ο γιατρός δεν την άφησε και έτσι γεννήθηκε ο μικρός Αδόλφος.
Το Bacardi έχει σαν σύμβολό του την νυχτερίδα, γιατί τις νύχτες έμπαιναν στο αποστακτήριο παραγωγής του ποτού πάρα πολλές νυχτερίδες.
Το λάμα εάν σε συμπαθήσει μπορεί να σε φτύσει.
Ο Ειρηνικός ωκεανός απέκτησε το όνομά του από τον Μαγγελάνο, ο οποίος δεν συνάντησε καμία κακοκαιρία όσες φορές τον διέσχισε.
Η έρημος Ατακάμα στην Χιλή, είναι το πιο άνυδρο μέρος του πλανήτη. Bρέχει περίπου 1 χιλιοστό των χρόνο.
Κρεμλίνο στα ρωσικά σημαίνει φρούριο.
Οι Άγγελοι του Τσάρλι δεν κουβαλάνε μαζί τους όπλα.
Η Wall Street πήρε το όνομά της από έναν τοίχο ο οποίος κατασκευάστηκε με σκοπό να εμποδίζει τα γουρούνια από το να μπαίνουν στην πόλη.
Ο μικρότερος πίθηκος που υπάρχει είναι ο Cebuella pygmaea, ο οποίος έχει μήκος σώματος 13,6 εκατοστά με ουρά από 17 έως 23 εκατοστά. Το βάρος του είναι 120 γραμμάρια.
Η Αφροδίτη είναι ο μόνος πλανήτης που γυρίζει γύρω από τον εαυτό του με την φορά του ρολογιού.
Οι Ρώσοι ασφάλισαν την πτώση του διαστημικού σταθμού MIR με 200 εκατομμύρια δολάρια, σε περίπτωση που φτάνοντας στην γη, προκαλούσε ζημιές.
Το logo της Goodyear βγαίνει από τον φτεροπόδαρο αγγελιοφόρο θεό Ερμή.
Marlboro λεγόταν η οδός στο Λονδίνο, όπου βρισκόταν το εργοστάσιο του Φίλιπ Μόρις.
Τις αναλογίες της Barbie τις έχει μία στις 100.000 γυναίκες, ενώ τις αναλογίες του Ken ένας στους 50 άντρες.
Στην αρχή, όλες οι ζώνες του καράτε ήταν άσπρες. Με τον καιρό όμως οι άσπρες ζώνες γίνονταν μαύρες (από την βρωμιά). Έτσι ο παλιός καρατέκα είχε μαύρη ζώνη.
H κλίμακα Scoville μετράει πόσο καυτερή είναι μία πιπεριά.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα είναι οι έκτοι μεγαλύτεροι καταρράκτες στον κόσμο. Ο ψηλότερος καταρράκτης είναι ο Άνχελ στην Βενεζουέλα, με ύψος 979 μέτρα.
Τα νεύρα μας έχουν μήκος 70 χιλιόμετρα.
Ο Αντώνης Νικοπολίδης δικαιούται θέση δενδροκηπουρού στον Δήμο Κηφισιάς, λόγω κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την Εθνική Ελλάδος.
Το Marlboro το 1924 ξεκίνησε ως γυναικείο τσιγάρο με σλόγκαν ʽMild as Mayʼ (ελαφρύ σαν τον Μάη).
Ο λόγος που οι Μεξικανοί βάζουν μία φέτα λεμόνι στο στόμιο της μπύρας είναι, για να απωθούν τις μύγες.
Από που βγαίνει το ΙΚΕΑ; Από τα αρχικά: Του ιδιοκτήτη της ΙΚΕΑ Ingvar Kamprad, Ελμτάριντ (η φάρμα στην οποία μεγάλωσε ο Ingvar Kamprad) Αγκουναρίντ (το όνομα του χωριού του Ίνγκβαρ Κάμπραντ.
Το σήμα της Lamborghini είναι το ζώδιο του ιδρυτή της, Ferucio Lamborghini, ο ταύρος.
Μέχρι το 1664 η Νέα Υόρκη λεγόταν Νέο Άμστερνταμ.
Η ταχύτητα ενός σαλιγκαριού είναι 5 μέτρα/ώρα.
Ο Ferdinand Porsche (ιδρυτής της Porsche) γεννήθηκε το 1875 και ήταν φίλος του Χίτλερ.
Ο Bluetooth ήταν Δανός Βίκινγκ Βασιλιάς.
Ο Marlboro man Ντέιβιντ Μακλίν πέθανε από καρκίνο των πνευμόνων το 1995.
Στον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής, όταν οι Βόρειοι κατέλαβαν την πόλη των Νότιων, όπου ζούσε ο Τζακ Ντάνιελ, δεν πείραξαν καθόλου τον Τζακ, γιατί δεν ήθελαν να ξεμείνουν από ουίσκι.
Η ανόρθωση των τριχών (όταν κάνει κρύο) εμποδίζει την μεταφορά θερμότητας προς το περιβάλλον.
Ο Ian Hibbell, από τα πιο μεγάλα ονόματα στον χώρο της ποδηλασίας, είχε γυρίσει τα τελευταία 40 χρόνια όλο τον κόσμο με το ποδήλατό του. Από την Ανταρκτική μέχρι τον Αμαζόνιο και από την Αλάσκα μέχρι την Ινδονησία. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2008 έπεσε θύμα ασυνείδητου οδηγού στην Εθνική οδό, στο ύψος της Βαρυμπόμπης. Ο άτυχος Βρετανός άφησε την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ Κηφισιάς.
Το ακρωνύμιο FBI σημαίνει Federal Bureau of Investigation.
Στον Βόρειο Πόλο δεν υπάρχει στεριά κάτω από τον πάγο.
Όταν ένα αυτοκίνητο κινείται με 80χλμ/ώρα, η μισή βενζίνη που ξοδεύει, χρησιμοποιείται, για να ξεπεράσει τις αεροδυναμικές αντιστάσεις.
Οι Κινέζοι γιορτάζουν τα γενέθλια τους κάθε 10 χρόνια.
H καμηλοπάρδαλη μπορεί να καθαρίσει τα αυτιά της με την μισού μέτρου γλώσσα της.
Στα Starbucks όταν παραγγέλνουμε ένα καφέ Venti σημαίνει ότι η ποσότητα που πέρνουμε είναι 20 ουγκιές. "Venti" = "Είκoσι".
Ο Charles Stewart Rolls ήταν ο πρώτος βρετανός που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ήταν 33 ετών (1910).
Το Paintball ανακαλύφθηκε το 1980 όταν από την Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ δημιούργήθηκε ένα πιστόλι που μάρκαρε τα δέντρα.
Στο στούντιο που δούλευε ο WALT DISNEY, υπήρχε ένα ποντίκι το οποίο δεν φοβόταν και συχνά εμφανιζόταν ζητόντας τροφή. Αυτό το ποντίκι έδωσε την ιδέα στον Γουόλτ Ντίσνεϊ για την δημιουργία του Μίκυ Μάους.
Ο Τζάκ Ντάνιελ ήταν συνέτερος με έναν ιεροκύρικα και έφτιαχναν μαζί ουίσκι. Ο ιεροκύρικας, πούλησε όλο του το μερίδιο στον Τζάκ, όταν ο Τζάκ ήταν 13ων .
Το 1867 οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από την Ρωσία για 7,2 εκατομμύρια δολάρια.
Οι ποντικοί ιδρώνουν μόνο από την ουρά τους.
Για να φτιαχτούν τα χαρτονομίσματα (ή αλλιώς τραπεζογραμμάτια) χρησιμοποιείται ειδικό χαρτί, το οποίο περιέχει ίνες από ρύζι, μετάξι, βαμβάκι και λινό.
To 1989 ένας αστεροειδής με διάμετρο 300μ και όνομα 4581 Asclepius πέρασε 700.000 χλμ. μακριά από την γη. Ο αστροειδής πέρασε από το σημείο που η γη βρισκόταν 6 ώρες πριν.
Τα γουρούνια δεν ιδρώνουν ποτέ.
πηγη:http://www.pame.gr
Γιάννης Ρίτσος - H σονάτα του σεληνόφωτος
(Ανοιξιάτικο βράδι. Μεγάλο δωμάτιο παλιού σπιτιού. Μία ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα μιλάει σ' έναν νέο. Δεν έχουν ανάψει φως. Απ' τα δυο παράθυρα μπαίνει ένα αμείλικτο φεγγαρόφωτο. Ξέχασα να πω ότι η γυναίκα με τα μαύρα έχει εκδώσει δυο-τρεις ενδιαφέρουσες ποιητικές συλλογές θρησκευτικής πνοής. Λοιπόν, η Γυναίκα με τα μαύρα μιλάει στον νέο.)
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω. Σώπα.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου
λίγο πιο κάτου, ως τη μάντρα του τουβλάδικου,
ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται
η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο,
τόσο αδιάφορη κι αϋλη,
τόσο θετική σαν μεταφυσική
που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις
πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος κ' η φθορά του.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε,
γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου,
σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,
κι όταν κλείνεσαι μέσα σ' αυτόν τον ήχο του πετάγματος
νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,
κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα,
μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου - η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κ' η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι στοίχειωσε, με διώχνει –
θέλω να πω έχει παλιώσει πολύ, τα καρφιά ξεκολλάνε,
τα κάδρα ρίχνονται σε να βουτάνε στο κενό,
οι σουβάδες πέφτουν αθόρυβα
όπως πέφτει το καπέλο του πεθαμένου
απ’ την κρεμάστρα στο σκοτεινό διάδρομο
όπως πέφτει το μάλλινο τριμμένο γάντι της σιωπής απ’ τα γόνατά της
ή όπως πέφτει μια λουρίδα φεγγάρι στην παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.
Κάποτε υπήρξε νέα κι αυτή, - όχι η φωτογραφία που κοιτάς με τόση δυσπιστία –
λέω για την πολυθρόνα, τόσο αναπαυτική,
μπορούσες ώρες ολόκληρες να κάθεσαι
και με κλεισμένα μάτια να ονειρεύεσαι ό,τι τύχει
- μιαν αμμουδιά στρωτή, νοτισμένη, στιλβωμένη από φεγγάρι,
πιο στιλβωμένη απ’ τα παλιά λουστρίνια μου που κάθε μήνα τα
δίνω στο στιλβωτήριο της γωνιάς,
ή ένα πανί ψαρόβαρκας που χάνεται στο βάθος
λικνισμένο απ’ την ίδια του ανάσα,
τριγωνικό πανί σα μαντίλι διπλωμένο λοξά μόνο στα δυο
σα να μην είχε τίποτα να κλείσει
ή να κρατήσει ή ν’ ανεμίσει διάπλατο σε αποχαιρετισμό. Πάντα μου
είχα μανία με τα μαντίλια,
όχι για να κρατήσω τίποτα δεμένο,
τίποτα σπόρους λουλουδιών ή χαμομήλι μαζεμένο στους αγρούς
με το λιόγερμα
ή να το δέσω τέσσερις κόμπους σαν το σκουφί που φοράνε
οι εργάτες στο αντικρινό γιαπί
ή να σκουπίσω τα μάτια μου, - διατήρησα καλή την όρασή μου
ποτέ μου δεν φόρεσα γυαλιά. Μια απλή ιδιοτροπία τα μαντίλια.
Τώρα τα διπλώνω στα τέσσερα, στα οχτώ, στα δεκάξι
ν’ απασχολώ τα δάχτυλα μου. και τώρα θυμήθηκα
πως έτσι μετρούσα τη μουσική σαν πήγαινα στο Ωδείο
με μπλε ποδιά κι άσπρο γιακά, με δυο ξανθές πλεξούδες
- 8, 16, 32, 64 -
κρατημένη απ’ το χέρι μιας μικρής φίλης μου ροδακινιάς
όλο φως και ροζ λουλούδια,
(συγχώρεσέ μου αυτά τα λόγια – κακή συνήθεια) – 32, 64 -
κ’ οι δικοί μου στήριζαν
μεγάλες ελπίδες στο μουσικό μου τάλαντο.
Λοιπόν, σου ‘λεγα για την πολυθρόνα –
ξεκοιλιασμένη – φαίνονται οι σκουριασμένες σούστες, τα άχερα –
έλεγα να την πάω δίπλα στο επιπλοποιείο,
μα που καιρός και λεφτά και διάθεση – τι να πρωτοδιορθώσεις; -
έλεγα να ρίξω ένα σεντόνι πάνω της, - φοβήθηκα
τα’ άσπρο σεντόνι σε τέτοιο φεγγαρόφωτο. εδώ κάθισαν
άνθρωποι που ονειρεύθηκαν μεγάλα όνειρα,
όπως κι εσύ κι όπως κι εγώ άλλωστε,
και τώρα ξεκουράζονται κάτω απ’ το χώμα
δίχως να ενοχλούνται απ’ τη βροχή ή το φεγγάρι.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Θα σταθούμε λιγάκι στην κορφή της μαρμάρινης σκάλας τ’ Αι Νικόλα,
ύστερα εσύ θα κατηφορίσεις κι εγώ θα γυρίσω πίσω
έχοντας στ’ αριστερό πλευρό μου τη ζέστα
απ’ το τυχαίο άγγιγμα του σακακιού σου
κι ακόμη μερικά τετράγωνα φώτα από μικρά συνοικιακά παράθυρα
κι αυτή την πάλλευκη άχνα απ’ το φεγγάρι
που ‘ναι σα μια μεγάλη συνοδεία ασημένιων κύκνων –
και δε φοβάμαι αυτή την έκφραση, γιατί εγώ
πολλές ανοιξιάτικες νύχτες συνομίλησα άλλοτε με το Θεό που μου εμφανίστηκε
ντυμένος την αχλύ και τη δόξα ενός τέτοιου σεληνόφωτος,
πυρπολημένη απ’ τα’ αδηφάγα μάτια των αντρών
κι απ’ τη δισταχτικήν έκσταση των εφήβων,
πολιορκημένη από εξαίσια, ηλιοκαμένα σώματα,
άλκιμα μέλη γυμνασμένα στο κολύμπι, στο κουπί, στο στίβο,
στο ποδόσφαιρο (που έκανα πως δεν τα ‘βλεπα)
μέτωπα, χείλη και λαιμοί, γόνατα, δάχτυλα και μάτια,
στέρνα και μπράτσα και μηροί (κι αλήθεια δεν τα ‘βλεπα)
- ξέρεις, καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις,
σου φθάνει ο θαυμασμός σου, -
θέ μου, τι μάτια πάναστρα, κι ανυψωνόμουν
σε μιαν αποθέωση αρνημένων άστρων
γιατί, έτσι πολιορκημένη απ’ έξω κι από μέσα,
άλλος δε μου ‘μενε παρά μονάχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω. –
Όχι, δε φτάνει.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω η ώρα είναι πια περασμένη. Άφησέ με,
γιατί τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, έμεινα μόνη
ανένδοτη, μόνη και πάναγνη,
ακόμη στη συζυγική μου κλίνη πάναγνη και μόνη,
γράφοντας ένδοξους στίχους στα γόνατα του Θεού,
στίχους που, σε διαβεβαιώ, θα μείνουνε σα λαξευμένοι σε άμεμπτο μάρμαρο
πέρα απ’ τη ζωή μου και τη ζωή σου, πέρα πολύ. δε φτάνει.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι δε με σηκώνει πια.
Δεν αντέχω να το σηκώνω στη ράχη μου.
Πρέπει πάντα να προσέχεις,
να στεριώνεις τον τοίχο με το μεγάλο μπουφέ
να στεριώνεις τον μπουφέ με το πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι
να στεριώνεις το τραπέζι με τις καρέκλες
να στεριώνεις τις καρέκλες με τα χέρια σου
να βάζεις τον ώμο σου κάτω απ’ το δοκάρι που κρέμασε.
Και το πιάνο, σα μαύρο φέρετρο κλεισμένο. Δεν τολμάς να τ’ ανοίξεις.
Όλο να προσέχεις, να προσέχεις, μην πέσουν, μην πέσεις. Δεν αντέχω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι, παρ’ όλους τους νεκρούς του, δεν εννοεί να πεθάνει.
Επιμένει να ζει με τους νεκρούς του
να απ’ τους νεκρούς του
να ζει απ’ τη βεβαιότητα του θανάτου του
και να νοικοκυρεύει ακόμη τους νεκρούς του σ’ ετοιμόρροπα κρεβάτια και ράφια.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Εδώ, όσο σιγά κι αν περπατήσω μες την άχνα της βραδιάς,
είτε με τις παντούφλες, είτε ξυπόλητη,
κάτι θα τρίξει, - ένα τζάμι ραγίζει ή κάποιος καθρέφτης,
κάποια βήματα ακούγονται, - δεν είναι δικά μου.
Έξω, στο δρόμο μπορεί να μην ακούγονται τούτα τα βήματα, -
ή μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα, -
κι αν κάνεις αν κοιτάξεις σ’ αυτόν ή στον άλλον καθρέφτη,
πίσω απ’ τη σκόνη και τις ραγισματιές,
διακρίνεις πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό σου,
το πρόσωπο σου που άλλο δε ζήτησες στη ζωή
παρά να το κρατήσεις καθάριο κι αδιαίρετο.
Τα χείλη του ποτηριού γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο
σαν κυκλικό ξυράφι – πώς να το φέρω στα χείλη μου;
όσο κι αν διψώ, - πώς να το φέρω; - Βλέπεις;
έχω ακόμη διάθεση για παρομοιώσεις, - αυτό μου απόμεινε,
αυτό με διαβεβαιώνει ακόμη πως δε λείπω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Φορές-φορές, την ώρα πού βραδιάζει, έχω την αίσθηση
πως έξω άπ’ τα παράθυρα περνάει ο αρκουδιάρης
με την γριά βαριά του αρκούδα
με το μαλλί της όλο αγκάθια και τριβόλια
σηκώνοντας σκόνη στο συνοικιακό δρόμο
ένα ερημικό σύννεφο σκόνη που θυμιάζει το σούρουπο
και τα παιδιά έχουν γυρίσει σπίτια τους για το δείπνο
και δεν τ' αφήνουν πια να βγουν έξω
μ' όλο πού πίσω απ' τούς τοίχους
μαντεύουν το περπάτημα της γριάς αρκούδας –
κ' η αρκούδα κουρασμένη πορεύεται μες στη σοφία της μοναξιάς της,
μην ξέροντας για που και γιατί –
έχει βαρύνει, δεν μπορεί πια να χορεύει στα πισινά της πόδια
δεν μπορεί να φοράει τη δαντελένια σκουφίτσα της
να διασκεδάζει τα παιδιά, τούς αργόσχολους τους απαιτητικούς
και το μόνο που θέλει είναι να πλαγιάσει στο χώμα
αφήνοντας να την πατάνε στην κοιλιά, παίζοντας έτσι το τελευταίο παιχνίδι της, δείχνοντας την τρομερή της δύναμη για παραίτηση,
την ανυπακοή της στα συμφέροντα των άλλων,
στους κρίκους των χειλιών της, στην ανάγκη των δοντιών της,
την ανυπακοή της στον πόνο και στη ζωή
με τη σίγουρη συμμαχία του θανάτου - έστω κ' ενός αργού θανάτου-
την τελική της ανυπακοή στο θάνατο με τη συνέχεια και τη γνώση της ζωής
που ανηφοράει με γνώση και με πράξη πάνω απ' τη σκλαβιά της.
Μα ποιος μπορεί να παίξει ως το τέλος αυτό το παιχνίδι;
Κ' η αρκούδα σηκώνεται πάλι και πορεύεται
υπακούοντας στο λουρί της, στους κρίκους της, στα δόντια της,
χαμογελώντας με τα σκισμένα χείλια της στις πενταροδεκάρες
που τις ρίχνουνε τα ωραία και ανυποψίαστα παιδιά
(ωραία ακριβώς γιατί είναι ανυποψίαστα)
και λέγοντας ευχαριστώ. Γιατί οι αρκούδες που γεράσανε
το μόνο που έμαθαν να λένε είναι: ευχαριστώ , ευχαριστώ.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι με πνίγει. Μάλιστα η κουζίνα
είναι σαν το βυθό της θάλασσας. Τα μπρίκια κρεμασμένα γυαλίζουν
σα στρόγγυλα, μεγάλα μάτια πίθανων ψαριών,
τα πιάτα σαλεύουν αργά σαν τις μέδουσες,
φύκια και όστρακα πιάνονται στα μαλλιά μου
– δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω ύστερα,
δεν μπορώ ν’ ανέβω πάλι στην επιφάνεια –
ο δίσκος μου πέφτει απ’ τα χέρια άηχος, - σωριάζομαι
και βλέπω τις φυσαλίδες απ’ την ανάσα μου ν’ ανεβαίνουν, ν’ ανεβαίνουν
και προσπαθώ να διασκεδάσω κοιτάζοντας τες
κι αναρωτιέμαι τι θα λέει αν κάποιος βρίσκεται από πάνω και βλέπει αυτές τις φυσαλίδες,
τάχα πως πνίγεται κάποιος ή πως ένας δύτης ανιχνεύει τους βυθούς;
Κι αλήθεια δεν είναι λίγες οι φορές που ανακαλύπτω εκεί,
στο βάθος του πνιγμού,
κοράλλια και μαργαριτάρια και θησαυρούς ναυαγισμένων πλοίων,
απρόοπτες συναντήσεις, και χτεσινά και σημερινά και μελλούμενα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
κάποιο ξανάσασμα, κάποιο χαμόγελο αθανασίας, όπως λένε,
μιαν ευτυχία, μια μέθη, κι ενθουσιασμόν ακόμη,
κοράλλια και μαργαριτάρια και ζαφείρια
μονάχα που δεν ξέρω να τα δώσω – όχι, τα δίνω
μονάχα που δεν ξέρω αν μπορούν να τα πάρουν – πάντως εγώ τα δίνω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Μια στιγμή, να πάρω τη ζακέτα μου.
Τούτο τον άστατο καιρό, όσο να ‘ναι, πρέπει να φυλαγόμαστε.
Έχει υγρασία τα βράδια, και το φεγγάρι
δε σου φαίνεται, αλήθεια, πως επιτείνει την ψύχρα;
Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο – τι δυνατό το στήθος σου,
τι δυνατό φεγγάρι, - η πολυθρόνα, λέω
– κι όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ’ το τραπέζι
μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή, βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω
να μην κοιτάξω μέσα, - αφήνω πάλι το φλιτζάνι στη θέση του
και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου – μην κοιτάξεις μέσα,
είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει – μην κοιτάξεις, μην κοιτάχτε,
ακούστε που σας μιλάω – θα πέσετε μέσα. Τούτος ο ίλιγγος
ωραίος, ανάλαφρος – θα πέσεις, -
ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι,
ίσκιοι σαλεύουν και βουβά φτερά, μυστηριακές φωνές – δεν τις ακούτε;
Βαθύ βαθύ το πέσιμο,
βαθύ βαθύ το ανέβασμα,
το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ’ ανοιχτά φτερά του,
βαθιά βαθιά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής, -
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης,
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,
ανάσα ωκεανού. Ωραίος ανάλαφρος
ο ίλιγγος τούτος, - πρόσεξε, θα πέσεις. Μην κοιτάς εμένα,
εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα – ο εξαίσιος ίλιγγος.
Έτσι κάθε απόβραδο
έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες.
Συχνά πετάγομαι στο φαρμακείο απέναντι για καμιάν ασπιρίνη
άλλοτε πάλι βαριέμαι και μένω με τον πονοκέφαλό μου
ν' ακούω μες στους τοίχους τον κούφιο θόρυβο
πού κάνουν οι σωλήνες του νερού,
ή ψήνω έναν καφέ, και, πάντα αφηρημένη,
ξεχνιέμαι κ' ετοιμάζω δυο - ποιος να τον πιει τον άλλον; -
αστείο αλήθεια, τον αφήνω στο περβάζι να κρυώνει
ή κάποτε πίνω και τον δεύτερο, κοιτάζοντας
απ' το παράθυρο τον πράσινο γλόμπο του φαρμακείου
σαν το πράσινο φως ενός αθόρυβου τραίνου που έρχεται να με πάρει
με τα μαντίλια μου, τα σταβοπατημένα μου παπούτσια,
τη μαύρη τσάντα μου, τα ποιήματά μου,
χωρίς καθόλου βαλίτσες - τι να τις κάνεις; -
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θα ‘ρθω. Καληνύχτα.
Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει
να βγω απ' αυτό το τσακισμένο σπίτι.
Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, - όχι, όχι το φεγγάρι –
την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου,
την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της
την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της
με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις έχτρες μας,
με τις φιλοδοξίες, την άγνοια μας και τα γερατειά μας,-
ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας,
να μην ακούω πια τα βήματά σου
μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.
(Το δωμάτιο σκοτεινιάζει. Φαίνεται πως κάποιο σύννεφο θα ‘κρυβε το φεγγάρι. Μονομιάς, σαν κάποιο χέρι να δυνάμωσε το ραδιόφωνο του γειτονικού μπαρ, ακούστηκε μία πολύ γνώστη μουσική φράση. Και τότε κατάλαβα πως όλη τούτη τη σκηνή τη συνόδευε χαμηλόφωνα η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», μόνο το πρώτο μέρος. Ο νέος θα κατηφορίζει τώρα μ' ένα ειρωνικό κ' ίσως συμπονετικό χαμόγελο στα καλογραμμένα χείλη του και μ' ένα συναίσθημα απελευθέρωσης. Όταν θα φτάσει ακριβώς στον Αϊ-Νικόλα, πριν κατεβεί τη μαρμάρινη σκάλα, θα γελάσει, -ένα γέλιο δυνατό, ασυγκράτητο. Το γέλιο του δε θ' ακουστεί καθόλου ανάρμοστα κάτω απ' το φεγγάρι. Ίσως το μόνο ανάρμοστο να ‘ναι το ότι δεν είναι καθόλου ανάρμοστο. Σε λίγο, ο Νέος θα σωπάσει, θα σοβαρευτεί και θα πει «η παρακμή μίας εποχής». Έτσι, ολότελα ήσυχος πια, θα ξεκουμπώσει πάλι το πουκάμισό του και θα τραβήξει το δρόμο του. Όσο για τη γυναίκα με τα μαύρα, δεν ξέρω αν βγήκε τελικά απ' το σπίτι. Το φεγγαρόφωτο λάμπει ξανά. Και στις γωνιές του δωματίου οι σκιές σφίγγονται από μιαν αβάσταχτη μετάνοια, σχεδόν οργή, όχι τόσο για τη ζωή όσο για την άχρηστη εξομολόγηση. Ακούτε; το ραδιόφωνο συνεχίζει.)
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω. Σώπα.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου
λίγο πιο κάτου, ως τη μάντρα του τουβλάδικου,
ως εκεί που στρίβει ο δρόμος και φαίνεται
η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο,
τόσο αδιάφορη κι αϋλη,
τόσο θετική σαν μεταφυσική
που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις και δεν υπάρχεις
πως ποτέ δεν υπήρξες, δεν υπήρξε ο χρόνος κ' η φθορά του.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Θα καθίσουμε λίγο στο πεζούλι, πάνω στο ύψωμα,
κι όπως θα μας φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας
μπορεί να φαντάζουμε κιόλας πως θα πετάξουμε,
γιατί, πολλές φορές, και τώρα ακόμη, ακούω το θόρυβο του φουστανιού μου,
σαν το θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν,
κι όταν κλείνεσαι μέσα σ' αυτόν τον ήχο του πετάγματος
νιώθεις κρουστό το λαιμό σου, τα πλευρά σου, τη σάρκα σου,
κι έτσι σφιγμένος μες στους μυώνες του γαλάζιου αγέρα,
μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου - η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κ' η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι στοίχειωσε, με διώχνει –
θέλω να πω έχει παλιώσει πολύ, τα καρφιά ξεκολλάνε,
τα κάδρα ρίχνονται σε να βουτάνε στο κενό,
οι σουβάδες πέφτουν αθόρυβα
όπως πέφτει το καπέλο του πεθαμένου
απ’ την κρεμάστρα στο σκοτεινό διάδρομο
όπως πέφτει το μάλλινο τριμμένο γάντι της σιωπής απ’ τα γόνατά της
ή όπως πέφτει μια λουρίδα φεγγάρι στην παλιά, ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.
Κάποτε υπήρξε νέα κι αυτή, - όχι η φωτογραφία που κοιτάς με τόση δυσπιστία –
λέω για την πολυθρόνα, τόσο αναπαυτική,
μπορούσες ώρες ολόκληρες να κάθεσαι
και με κλεισμένα μάτια να ονειρεύεσαι ό,τι τύχει
- μιαν αμμουδιά στρωτή, νοτισμένη, στιλβωμένη από φεγγάρι,
πιο στιλβωμένη απ’ τα παλιά λουστρίνια μου που κάθε μήνα τα
δίνω στο στιλβωτήριο της γωνιάς,
ή ένα πανί ψαρόβαρκας που χάνεται στο βάθος
λικνισμένο απ’ την ίδια του ανάσα,
τριγωνικό πανί σα μαντίλι διπλωμένο λοξά μόνο στα δυο
σα να μην είχε τίποτα να κλείσει
ή να κρατήσει ή ν’ ανεμίσει διάπλατο σε αποχαιρετισμό. Πάντα μου
είχα μανία με τα μαντίλια,
όχι για να κρατήσω τίποτα δεμένο,
τίποτα σπόρους λουλουδιών ή χαμομήλι μαζεμένο στους αγρούς
με το λιόγερμα
ή να το δέσω τέσσερις κόμπους σαν το σκουφί που φοράνε
οι εργάτες στο αντικρινό γιαπί
ή να σκουπίσω τα μάτια μου, - διατήρησα καλή την όρασή μου
ποτέ μου δεν φόρεσα γυαλιά. Μια απλή ιδιοτροπία τα μαντίλια.
Τώρα τα διπλώνω στα τέσσερα, στα οχτώ, στα δεκάξι
ν’ απασχολώ τα δάχτυλα μου. και τώρα θυμήθηκα
πως έτσι μετρούσα τη μουσική σαν πήγαινα στο Ωδείο
με μπλε ποδιά κι άσπρο γιακά, με δυο ξανθές πλεξούδες
- 8, 16, 32, 64 -
κρατημένη απ’ το χέρι μιας μικρής φίλης μου ροδακινιάς
όλο φως και ροζ λουλούδια,
(συγχώρεσέ μου αυτά τα λόγια – κακή συνήθεια) – 32, 64 -
κ’ οι δικοί μου στήριζαν
μεγάλες ελπίδες στο μουσικό μου τάλαντο.
Λοιπόν, σου ‘λεγα για την πολυθρόνα –
ξεκοιλιασμένη – φαίνονται οι σκουριασμένες σούστες, τα άχερα –
έλεγα να την πάω δίπλα στο επιπλοποιείο,
μα που καιρός και λεφτά και διάθεση – τι να πρωτοδιορθώσεις; -
έλεγα να ρίξω ένα σεντόνι πάνω της, - φοβήθηκα
τα’ άσπρο σεντόνι σε τέτοιο φεγγαρόφωτο. εδώ κάθισαν
άνθρωποι που ονειρεύθηκαν μεγάλα όνειρα,
όπως κι εσύ κι όπως κι εγώ άλλωστε,
και τώρα ξεκουράζονται κάτω απ’ το χώμα
δίχως να ενοχλούνται απ’ τη βροχή ή το φεγγάρι.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Θα σταθούμε λιγάκι στην κορφή της μαρμάρινης σκάλας τ’ Αι Νικόλα,
ύστερα εσύ θα κατηφορίσεις κι εγώ θα γυρίσω πίσω
έχοντας στ’ αριστερό πλευρό μου τη ζέστα
απ’ το τυχαίο άγγιγμα του σακακιού σου
κι ακόμη μερικά τετράγωνα φώτα από μικρά συνοικιακά παράθυρα
κι αυτή την πάλλευκη άχνα απ’ το φεγγάρι
που ‘ναι σα μια μεγάλη συνοδεία ασημένιων κύκνων –
και δε φοβάμαι αυτή την έκφραση, γιατί εγώ
πολλές ανοιξιάτικες νύχτες συνομίλησα άλλοτε με το Θεό που μου εμφανίστηκε
ντυμένος την αχλύ και τη δόξα ενός τέτοιου σεληνόφωτος,
πυρπολημένη απ’ τα’ αδηφάγα μάτια των αντρών
κι απ’ τη δισταχτικήν έκσταση των εφήβων,
πολιορκημένη από εξαίσια, ηλιοκαμένα σώματα,
άλκιμα μέλη γυμνασμένα στο κολύμπι, στο κουπί, στο στίβο,
στο ποδόσφαιρο (που έκανα πως δεν τα ‘βλεπα)
μέτωπα, χείλη και λαιμοί, γόνατα, δάχτυλα και μάτια,
στέρνα και μπράτσα και μηροί (κι αλήθεια δεν τα ‘βλεπα)
- ξέρεις, καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις,
σου φθάνει ο θαυμασμός σου, -
θέ μου, τι μάτια πάναστρα, κι ανυψωνόμουν
σε μιαν αποθέωση αρνημένων άστρων
γιατί, έτσι πολιορκημένη απ’ έξω κι από μέσα,
άλλος δε μου ‘μενε παρά μονάχα προς τα πάνω ή προς τα κάτω. –
Όχι, δε φτάνει.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω η ώρα είναι πια περασμένη. Άφησέ με,
γιατί τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες και πορφυρά μεσημέρια, έμεινα μόνη
ανένδοτη, μόνη και πάναγνη,
ακόμη στη συζυγική μου κλίνη πάναγνη και μόνη,
γράφοντας ένδοξους στίχους στα γόνατα του Θεού,
στίχους που, σε διαβεβαιώ, θα μείνουνε σα λαξευμένοι σε άμεμπτο μάρμαρο
πέρα απ’ τη ζωή μου και τη ζωή σου, πέρα πολύ. δε φτάνει.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι δε με σηκώνει πια.
Δεν αντέχω να το σηκώνω στη ράχη μου.
Πρέπει πάντα να προσέχεις,
να στεριώνεις τον τοίχο με το μεγάλο μπουφέ
να στεριώνεις τον μπουφέ με το πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι
να στεριώνεις το τραπέζι με τις καρέκλες
να στεριώνεις τις καρέκλες με τα χέρια σου
να βάζεις τον ώμο σου κάτω απ’ το δοκάρι που κρέμασε.
Και το πιάνο, σα μαύρο φέρετρο κλεισμένο. Δεν τολμάς να τ’ ανοίξεις.
Όλο να προσέχεις, να προσέχεις, μην πέσουν, μην πέσεις. Δεν αντέχω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι, παρ’ όλους τους νεκρούς του, δεν εννοεί να πεθάνει.
Επιμένει να ζει με τους νεκρούς του
να απ’ τους νεκρούς του
να ζει απ’ τη βεβαιότητα του θανάτου του
και να νοικοκυρεύει ακόμη τους νεκρούς του σ’ ετοιμόρροπα κρεβάτια και ράφια.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Εδώ, όσο σιγά κι αν περπατήσω μες την άχνα της βραδιάς,
είτε με τις παντούφλες, είτε ξυπόλητη,
κάτι θα τρίξει, - ένα τζάμι ραγίζει ή κάποιος καθρέφτης,
κάποια βήματα ακούγονται, - δεν είναι δικά μου.
Έξω, στο δρόμο μπορεί να μην ακούγονται τούτα τα βήματα, -
ή μεταμέλεια, λένε, φοράει ξυλοπάπουτσα, -
κι αν κάνεις αν κοιτάξεις σ’ αυτόν ή στον άλλον καθρέφτη,
πίσω απ’ τη σκόνη και τις ραγισματιές,
διακρίνεις πιο θαμπό και πιο τεμαχισμένο το πρόσωπό σου,
το πρόσωπο σου που άλλο δε ζήτησες στη ζωή
παρά να το κρατήσεις καθάριο κι αδιαίρετο.
Τα χείλη του ποτηριού γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο
σαν κυκλικό ξυράφι – πώς να το φέρω στα χείλη μου;
όσο κι αν διψώ, - πώς να το φέρω; - Βλέπεις;
έχω ακόμη διάθεση για παρομοιώσεις, - αυτό μου απόμεινε,
αυτό με διαβεβαιώνει ακόμη πως δε λείπω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Φορές-φορές, την ώρα πού βραδιάζει, έχω την αίσθηση
πως έξω άπ’ τα παράθυρα περνάει ο αρκουδιάρης
με την γριά βαριά του αρκούδα
με το μαλλί της όλο αγκάθια και τριβόλια
σηκώνοντας σκόνη στο συνοικιακό δρόμο
ένα ερημικό σύννεφο σκόνη που θυμιάζει το σούρουπο
και τα παιδιά έχουν γυρίσει σπίτια τους για το δείπνο
και δεν τ' αφήνουν πια να βγουν έξω
μ' όλο πού πίσω απ' τούς τοίχους
μαντεύουν το περπάτημα της γριάς αρκούδας –
κ' η αρκούδα κουρασμένη πορεύεται μες στη σοφία της μοναξιάς της,
μην ξέροντας για που και γιατί –
έχει βαρύνει, δεν μπορεί πια να χορεύει στα πισινά της πόδια
δεν μπορεί να φοράει τη δαντελένια σκουφίτσα της
να διασκεδάζει τα παιδιά, τούς αργόσχολους τους απαιτητικούς
και το μόνο που θέλει είναι να πλαγιάσει στο χώμα
αφήνοντας να την πατάνε στην κοιλιά, παίζοντας έτσι το τελευταίο παιχνίδι της, δείχνοντας την τρομερή της δύναμη για παραίτηση,
την ανυπακοή της στα συμφέροντα των άλλων,
στους κρίκους των χειλιών της, στην ανάγκη των δοντιών της,
την ανυπακοή της στον πόνο και στη ζωή
με τη σίγουρη συμμαχία του θανάτου - έστω κ' ενός αργού θανάτου-
την τελική της ανυπακοή στο θάνατο με τη συνέχεια και τη γνώση της ζωής
που ανηφοράει με γνώση και με πράξη πάνω απ' τη σκλαβιά της.
Μα ποιος μπορεί να παίξει ως το τέλος αυτό το παιχνίδι;
Κ' η αρκούδα σηκώνεται πάλι και πορεύεται
υπακούοντας στο λουρί της, στους κρίκους της, στα δόντια της,
χαμογελώντας με τα σκισμένα χείλια της στις πενταροδεκάρες
που τις ρίχνουνε τα ωραία και ανυποψίαστα παιδιά
(ωραία ακριβώς γιατί είναι ανυποψίαστα)
και λέγοντας ευχαριστώ. Γιατί οι αρκούδες που γεράσανε
το μόνο που έμαθαν να λένε είναι: ευχαριστώ , ευχαριστώ.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Τούτο το σπίτι με πνίγει. Μάλιστα η κουζίνα
είναι σαν το βυθό της θάλασσας. Τα μπρίκια κρεμασμένα γυαλίζουν
σα στρόγγυλα, μεγάλα μάτια πίθανων ψαριών,
τα πιάτα σαλεύουν αργά σαν τις μέδουσες,
φύκια και όστρακα πιάνονται στα μαλλιά μου
– δεν μπορώ να τα ξεκολλήσω ύστερα,
δεν μπορώ ν’ ανέβω πάλι στην επιφάνεια –
ο δίσκος μου πέφτει απ’ τα χέρια άηχος, - σωριάζομαι
και βλέπω τις φυσαλίδες απ’ την ανάσα μου ν’ ανεβαίνουν, ν’ ανεβαίνουν
και προσπαθώ να διασκεδάσω κοιτάζοντας τες
κι αναρωτιέμαι τι θα λέει αν κάποιος βρίσκεται από πάνω και βλέπει αυτές τις φυσαλίδες,
τάχα πως πνίγεται κάποιος ή πως ένας δύτης ανιχνεύει τους βυθούς;
Κι αλήθεια δεν είναι λίγες οι φορές που ανακαλύπτω εκεί,
στο βάθος του πνιγμού,
κοράλλια και μαργαριτάρια και θησαυρούς ναυαγισμένων πλοίων,
απρόοπτες συναντήσεις, και χτεσινά και σημερινά και μελλούμενα,
μιαν επαλήθευση σχεδόν αιωνιότητας,
κάποιο ξανάσασμα, κάποιο χαμόγελο αθανασίας, όπως λένε,
μιαν ευτυχία, μια μέθη, κι ενθουσιασμόν ακόμη,
κοράλλια και μαργαριτάρια και ζαφείρια
μονάχα που δεν ξέρω να τα δώσω – όχι, τα δίνω
μονάχα που δεν ξέρω αν μπορούν να τα πάρουν – πάντως εγώ τα δίνω.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Μια στιγμή, να πάρω τη ζακέτα μου.
Τούτο τον άστατο καιρό, όσο να ‘ναι, πρέπει να φυλαγόμαστε.
Έχει υγρασία τα βράδια, και το φεγγάρι
δε σου φαίνεται, αλήθεια, πως επιτείνει την ψύχρα;
Άσε να σου κουμπώσω το πουκάμισο – τι δυνατό το στήθος σου,
τι δυνατό φεγγάρι, - η πολυθρόνα, λέω
– κι όταν σηκώνω το φλιτζάνι απ’ το τραπέζι
μένει από κάτω μια τρύπα σιωπή, βάζω αμέσως την παλάμη μου επάνω
να μην κοιτάξω μέσα, - αφήνω πάλι το φλιτζάνι στη θέση του
και το φεγγάρι μια τρύπα στο κρανίο του κόσμου – μην κοιτάξεις μέσα,
είναι μια δύναμη μαγνητική που σε τραβάει – μην κοιτάξεις, μην κοιτάχτε,
ακούστε που σας μιλάω – θα πέσετε μέσα. Τούτος ο ίλιγγος
ωραίος, ανάλαφρος – θα πέσεις, -
ένα μαρμάρινο πηγάδι το φεγγάρι,
ίσκιοι σαλεύουν και βουβά φτερά, μυστηριακές φωνές – δεν τις ακούτε;
Βαθύ βαθύ το πέσιμο,
βαθύ βαθύ το ανέβασμα,
το αέρινο άγαλμα κρουστό μες στ’ ανοιχτά φτερά του,
βαθιά βαθιά η αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής, -
τρέμουσες φωταψίες της άλλης όχθης,
όπως ταλαντεύεσαι μες στο ίδιο σου το κύμα,
ανάσα ωκεανού. Ωραίος ανάλαφρος
ο ίλιγγος τούτος, - πρόσεξε, θα πέσεις. Μην κοιτάς εμένα,
εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα – ο εξαίσιος ίλιγγος.
Έτσι κάθε απόβραδο
έχω λιγάκι πονοκέφαλο, κάτι ζαλάδες.
Συχνά πετάγομαι στο φαρμακείο απέναντι για καμιάν ασπιρίνη
άλλοτε πάλι βαριέμαι και μένω με τον πονοκέφαλό μου
ν' ακούω μες στους τοίχους τον κούφιο θόρυβο
πού κάνουν οι σωλήνες του νερού,
ή ψήνω έναν καφέ, και, πάντα αφηρημένη,
ξεχνιέμαι κ' ετοιμάζω δυο - ποιος να τον πιει τον άλλον; -
αστείο αλήθεια, τον αφήνω στο περβάζι να κρυώνει
ή κάποτε πίνω και τον δεύτερο, κοιτάζοντας
απ' το παράθυρο τον πράσινο γλόμπο του φαρμακείου
σαν το πράσινο φως ενός αθόρυβου τραίνου που έρχεται να με πάρει
με τα μαντίλια μου, τα σταβοπατημένα μου παπούτσια,
τη μαύρη τσάντα μου, τα ποιήματά μου,
χωρίς καθόλου βαλίτσες - τι να τις κάνεις; -
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
«Α, φεύγεις; Καληνύχτα.» Όχι, δε θα ‘ρθω. Καληνύχτα.
Εγώ θα βγω σε λίγο. Ευχαριστώ. Γιατί επιτέλους, πρέπει
να βγω απ' αυτό το τσακισμένο σπίτι.
Πρέπει να δω λιγάκι πολιτεία, - όχι, όχι το φεγγάρι –
την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου,
την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της
την πολιτεία που όλους μας αντέχει στην ράχη της
με τις μικρότητές μας, τις κακίες, τις έχτρες μας,
με τις φιλοδοξίες, την άγνοια μας και τα γερατειά μας,-
ν' ακούσω τα μεγάλα βήματα της πολιτείας,
να μην ακούω πια τα βήματά σου
μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα.
(Το δωμάτιο σκοτεινιάζει. Φαίνεται πως κάποιο σύννεφο θα ‘κρυβε το φεγγάρι. Μονομιάς, σαν κάποιο χέρι να δυνάμωσε το ραδιόφωνο του γειτονικού μπαρ, ακούστηκε μία πολύ γνώστη μουσική φράση. Και τότε κατάλαβα πως όλη τούτη τη σκηνή τη συνόδευε χαμηλόφωνα η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», μόνο το πρώτο μέρος. Ο νέος θα κατηφορίζει τώρα μ' ένα ειρωνικό κ' ίσως συμπονετικό χαμόγελο στα καλογραμμένα χείλη του και μ' ένα συναίσθημα απελευθέρωσης. Όταν θα φτάσει ακριβώς στον Αϊ-Νικόλα, πριν κατεβεί τη μαρμάρινη σκάλα, θα γελάσει, -ένα γέλιο δυνατό, ασυγκράτητο. Το γέλιο του δε θ' ακουστεί καθόλου ανάρμοστα κάτω απ' το φεγγάρι. Ίσως το μόνο ανάρμοστο να ‘ναι το ότι δεν είναι καθόλου ανάρμοστο. Σε λίγο, ο Νέος θα σωπάσει, θα σοβαρευτεί και θα πει «η παρακμή μίας εποχής». Έτσι, ολότελα ήσυχος πια, θα ξεκουμπώσει πάλι το πουκάμισό του και θα τραβήξει το δρόμο του. Όσο για τη γυναίκα με τα μαύρα, δεν ξέρω αν βγήκε τελικά απ' το σπίτι. Το φεγγαρόφωτο λάμπει ξανά. Και στις γωνιές του δωματίου οι σκιές σφίγγονται από μιαν αβάσταχτη μετάνοια, σχεδόν οργή, όχι τόσο για τη ζωή όσο για την άχρηστη εξομολόγηση. Ακούτε; το ραδιόφωνο συνεχίζει.)
ΕΤΣΙ ΜΙΛΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ Κ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ’ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς;
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς;
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, πού πας και ποιός, μ' ακούς;
Σου κρατάει το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μια μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς;
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς;
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς;
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς;
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς;
Ο.ΕΛΥΤΗΣ
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή
σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε
Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει:
Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ’ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς;
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς;
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς;
Πού μ' αφήνεις, πού πας και ποιός, μ' ακούς;
Σου κρατάει το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μια μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς;
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς;
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς;
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς;
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς;
Ο.ΕΛΥΤΗΣ
Θά ῾ρθει μιὰ μέρα
Θά ῾ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ ποῦμε
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ
Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ
ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.
Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο
τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.
Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ
ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.
Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ
στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς
νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας ἕνα βράδυ
-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο
μα τόσο ἐνδιαφέρον.
Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι
ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις
Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του.
Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
Θὰ καθόμαστε ἀπέναντι καὶ θὰ κοιταζόμαστε στὰ μάτια
Ἡ σιωπή μου θὰ λέει: Πόσο εἶσαι ὄμορφη, μὰ δὲ
βρίσκω ἄλλο τρόπο νὰ στὸ πῶ
Θὰ ταξιδέψουμε κάπου, ἔτσι ἀπὸ ἀνία ἢ γιὰ νὰ
ποῦμε πὼς κι ἐμεῖς ταξιδέψαμε.
Ὁ κόσμος ψάχνει σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ νὰ βρεῖ τουλάχιστο
τὸν ἔρωτα, μὰ δὲν βρίσκει τίποτα.
Σκέφτομαι συχνὰ πὼς ἡ ζωή μας εἶναι τόσο μικρὴ
ποὺ δὲν ἀξίζει κἂν νὰ τὴν ἀρχίσει κανείς.
Ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα θὰ πάω στὸ Μοντεβίδεο ἴσως καὶ
στὴ Σαγκάη, εἶναι κάτι κι αὐτὸ δὲ μπορεῖς
νὰ τὸ ἀμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε -θυμήσου- ἀτέλειωτα τσιγάρα
συζητώντας ἕνα βράδυ
-ξεχνῶ πάνω σὲ τί- κι εἶναι κρῖμα γιατὶ ἦταν τόσο
μα τόσο ἐνδιαφέρον.
Μιὰ μέρα, ἂς ἤτανε, νὰ φύγω μακριά σου ἀλλὰ κι
ἐκεῖ θά ῾ρθεις καὶ θὰ μὲ ζητήσεις
Δὲ μπορεῖ, Θέ μου, νὰ φύγει κανεὶς μοναχός του.
Μ.ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ
ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΩΙΣΤΕΣ, ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΛΑ ΕΧΕΙ "ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ" ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ..
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΑΣ..
ΕΧΕΙ ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΡΟΥΧΑ, ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟΥ ΧΑΜΓΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ.
ΟΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ Η ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΕΓΩ" ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΑΥΣΩ. ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΥΡΙΑ ΤΟΥ Κ ΜΙΛΑΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΗΨΩΝΩ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ, ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ..
ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ! ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΥΚΤΙΩΣΗΣ. ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΙ 10000 ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ...
ΟΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΡΕΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ. ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.. Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ.. ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑ.
ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΑΣ..
ΕΧΕΙ ΦΟΡΕΣΕΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΡΟΥΧΑ, ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟΥ ΧΑΜΓΕΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΞΕΓΕΛΑΣΕΙ.
ΟΠΟΤΕ ΞΕΚΙΝΑΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ Η ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΕΓΩ" ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΑΥΣΩ. ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΑΡΑΣΥΡΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΥΡΙΑ ΤΟΥ Κ ΜΙΛΑΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΗΨΩΝΩ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ, ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ..
ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ! ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΥΚΤΙΩΣΗΣ. ΝΑ ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΟΙ 10000 ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ...
ΟΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΡΕΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ. ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.. Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ.. ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΗΚΑ.
Σάββατο 1 Μαΐου 2010
Αν υπάρχει λόγος
Πώς ξεχαστήκαμε μονάχοι εδώ πέρα
πέρασαν κιόλας τέσσερις χειμώνες
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω
Αχ πώς ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
με την αγάπη σου να με εξαφανίζει
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
ακούω μέσα στη σιωπή το σπίτι να βουίζει
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω
πέρασαν κιόλας τέσσερις χειμώνες
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
απόψε με βαραίνουν σαν αιώνες
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω
Αχ πώς ξεχάστηκα μαζί σου εδώ πέρα
με την αγάπη σου να με εξαφανίζει
αγάπη μου αφηρημένη αγάπη
ακούω μέσα στη σιωπή το σπίτι να βουίζει
Λέω να βγω να πάω να μεθύσω
να ξαναπαίξουμε για λίγο να χαθούμε
να σε σκεφτώ και να σε νοσταλγήσω
και αν υπάρχει λόγος να γυρίσω
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
gia thn areth pou se kanei mikro...
[..]ola exoun ginei mikrotera!
pantou vlepw xamhloteres portes: opoios einai tou eidous mou, perna vevaia kai apo autes- prepei omws na skupsei!
W, pote 8a epistrepsw sthn patrida mou, opou den 8a eimai pia upoxrwmenos na skuvw- upoxrewmenos na skuvw mprosta stous mikrous! [..]
"tade efh zaratoustra, sel.247-248"
pantou vlepw xamhloteres portes: opoios einai tou eidous mou, perna vevaia kai apo autes- prepei omws na skupsei!
W, pote 8a epistrepsw sthn patrida mou, opou den 8a eimai pia upoxrwmenos na skuvw- upoxrewmenos na skuvw mprosta stous mikrous! [..]
"tade efh zaratoustra, sel.247-248"
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
wtf..??
ti ginetai me auth th xwra epitelous?? ola pane katadiolou k emeis asxoloumatse me thn tzoulia, th mukono k genika oti xazo uparxei. milane sunexws gia nea metra ta opoia einai asafh, den katakavainw tpt. k ti metra einai auta pou den voh8ane kanenan k pou ka8e treis k ligo allazoun?! stamathsa na lepw tv zalisthka apo to plh8ws twn axrhstwn plhroforiwn. me mperdeuoun. epishs ti einai auth h kainoureia moda me thn tromokratia??edw o kosmos kaigetai k emeis pantou dhmiourgoume tromokrates, vandalistes klp. lush..: cameres pantou. na dw an autes oi cameres 8a katagrafoun k ta etktrwpa twn "kratikwn mhxanismwn prostasias".. h ekei 8a kanoun ta strava matia.. pame kala???
den vlepei kaneis pws o nohmon poliths asfiktoiei??? pws o neos den exei oneira? ? pws o topos autos den prosferei asfaleia k akmia sxedon prooptikh??
dld suggnwmh egw 8a teleiwsw th sxolh m k an kataferw na vrw apasxolhsh 8a douleuw ws ta 100 m, 8a plhrwnomai @@@@ k ta misa 8a ta dinw se forous. 8a ko4w to kapnisma gt mexri tote 8a exei kana 20ri o kapnos, 8a phgainw gia ena poto to dhmhno k 8a zw me tous dikous m es aei... enw ston eleu8ero m xrono 8a mazeuw apodei3eis!! ELEOS!!!
den vlepei kaneis pws o nohmon poliths asfiktoiei??? pws o neos den exei oneira? ? pws o topos autos den prosferei asfaleia k akmia sxedon prooptikh??
dld suggnwmh egw 8a teleiwsw th sxolh m k an kataferw na vrw apasxolhsh 8a douleuw ws ta 100 m, 8a plhrwnomai @@@@ k ta misa 8a ta dinw se forous. 8a ko4w to kapnisma gt mexri tote 8a exei kana 20ri o kapnos, 8a phgainw gia ena poto to dhmhno k 8a zw me tous dikous m es aei... enw ston eleu8ero m xrono 8a mazeuw apodei3eis!! ELEOS!!!
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
διδυμα φεγγαρια
Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
skeftomai...
.. pws telika variemai upervolika gia to otidhpote.
variemai na kouni8w apo th 8esh m na pa estw gia ena kafe. profanws den eimai h monh omws ka8ws to kin. mou paramenei siwpilo k mono. fainetai pws oloi shmera protimame to pc. k egw milaw monh mou...
variemai na kouni8w apo th 8esh m na pa estw gia ena kafe. profanws den eimai h monh omws ka8ws to kin. mou paramenei siwpilo k mono. fainetai pws oloi shmera protimame to pc. k egw milaw monh mou...
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
ola allazoun..
mia zwh pou ginetai 3afnika anw katw ola allazoun k ola fainontai idia..
apo3enwsh dixasmos adiaforia le3eis pou oi pra3eis tous den m einai ka8olou oikeies ki omws vriskomai na tis zw. gt??? adi3odo. vriskomai monh h einai ki alloi dipla m pou dn tous vlepw???
apo3enwsh dixasmos adiaforia le3eis pou oi pra3eis tous den m einai ka8olou oikeies ki omws vriskomai na tis zw. gt??? adi3odo. vriskomai monh h einai ki alloi dipla m pou dn tous vlepw???
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)